PEIZE – Het was tijdens de uitreiking van het jubileumboek 65 jaar Bloemencorso Eelde, toen aan de schrijver ervan werd gevraagd of hij ook een boek over de wijk Eekhoornstraat en omstreken wilde schrijven. We hebben het over Homan Bonder, die al vanaf 1958 bij deze wijk betrokken is. Bonder, nog niet moe van het schrijven, begon met het verzamelen van informatie, dook daarbij ook in z’n eigen archief en begon vorig jaar juni met schrijven. ’65 jaar Bloemencorso Eekhoornstraat, ook wel Bokkestreek genoemd, het is eigenlijk een verdieping van een gedeelte van het grote jubileumboek’, aldus Bonder.
Met het manuscript op schoot vertelt Bonder dat hij als klein jongetje veel in de wijk te vinden was, omdat hij ’s avonds met z’n opa meeging naar de wagen. ‘Maar ik was ook een tijd niet zo betrokken hoor.’ Dat was toen hij na z’n huwelijk verhuisde naar Ten Boer. ‘Ik bracht Willy naar Eelde en ging dan zelf te vissen’, lacht hij. Toen ze in 1985 terugkeerden naar Eelde kwamen ze vragen of ze lid wilden worden van de wijk Hoofdweg B, nu Hooiweg Zuid. ‘Maar natuurlijk’, was ons antwoord, ‘en ja, dan word je toch weer besmet met het virus.’ Hij hielp bouwen en schoffelde op maandagavond tussen de dahlia’s. En het was tijdens een avondje schoffelen dat hem werd gevraagd eens wat wagens te tekenen. ‘Het ontwerp ‘De bloemist’ werd de eerste wagen die de Eekhoornstraat van mij koos. Ik werd weer actief als ‘Bokkestreker’ en inmiddels ben ik 30 jaar lid van de Eekhoornstraat.’
De corsowijk ontstond door een uitspraak van een aantal buurtgenoten, die een bezoek brachten aan het eerste corso in 1957 op het vliegveld. Bij het zien van de wagen van de wijk Zuideinde werd er geroepen ‘wat zij kunnen, kunnen wij ook.’ Hiermee was de oprichting een feit. Hierbij werd ook aan de jeugd gedacht, ‘de Eekhoorntjes’. Ze hielpen mee bouwen en bouwden later zelfs eigen jeugdwagens. ‘Hoe mooi dat een aantal van die eerste Eekhoorntjes inmiddels opa en oma zijn en hun eigen kleinkinderen zien genieten.’
Volgens Bonder zijn er meerdere jaren uniek. Zo herinnert hij zich een bijzondere wagen waarop hij samen met z’n vrouw Willy figurant was. ‘In ’99 werd ‘Flower Power’ in twee ruimtes gespiegeld uitgebeeld. Aan de ene kant gingen joint-rokende hippies hun gang terwijl ik aan de andere kant nietsvermoedend de krant las en Willy aan het breien was. De politie was zo aardig om de joints oogluikend toe te staan.’
‘En wat te denken van ‘Meat Loaf’, twee jaar later.’ Bonder, zelf een fan Meat Loaf, vertelt dat men dacht dat de echte zanger was uitgenodigd. Het goede geluid was op grote afstand te horen en het publiek genoot zichtbaar. Een dag later was de wagen een nog grotere publiekstrekker. Zo moesten er óm de wagen dranghekken worden geplaatst om de bezoekers enigszins op afstand te houden.
Drie wagens wonnen een eerste prijs, maar zelf vindt Bonder de uitvoering van ‘Anton Pieck’, op een half punt na eerste, de topper. Het was de eerste wagen die hij als herintreder, na drukte en ziekte, weer tekende. ‘Het arrangeerwerk, de figuratie, de vorm, alles klopte.’
Bonder ontwierp veel wagens, waarvan 9 voor de Eekhoornstraat. De wijk die volgens hem hecht is. ‘Een gouden wijk’, zijn z’n woorden, ‘zat een wijk in nood, dan waren het de ‘Bokkestrekers’ die gingen helpen of alternatieven boden. Samen met het Centrum bestaat de wijk ook het langst, 65 jaar dus. Anderen stopten, gingen samen verder of startten later.’
Het boek, wat begin oktober uitkomt, is een naslagwerk, waarbij van elk corsojaar het ontstaan van de wagen en het proces wordt beschreven. Van de enige corsowijk die ook een buurtvereniging is. ‘En de wijk waar RTV Drenthe vaak langskwam.’
