Beheersen in plaats van uitbannen – dat komt 99.9 procent van de supporters toe

Uitbannen. Het is het meest gebruikte woord van de voorbije weken. De betekenis is volgens de Dikke Van Dale dat je zorgt dat iets ‘waar je last van hebt weggaat of verdwijnt’. De KNVB is bezig met het grote project ‘uitbannen’. Na het ‘aanstekerincident’ met Ajax speler Davy Klaassen moest er een grens getrokken worden. Die grens werd naar nul gebracht. De prijs lijkt er niet toe te doen net als het feit dat 99.9 procent van de supporters nog nooit iets op het veld heeft gegooid en dat ook niet van plan is. Maar hebben wél een stadionverbod gekregen. Dat kán niet de bedoeling zijn.
Uitbannen is het nieuwe toverwoord. Er mag niets meer vanaf de tribune het veld op gegooid worden. Helaas geen vanzelfsprekendheid. Voor de duidelijkheid: we hebben het hier niet over excessen zoals de afschuwelijke, oorlogsachtige taferelen na de wedstrijd van AZ tegen West Ham United. In de meeste gevallen gaat het om plastic bekers bier die het speelveld op worden gegooid. Het speelveld moet een plek zijn waarin de aanwezigen zich volledig veilig voelen. Daar kan niemand iets op tegen hebben.
De heren achter het bureau hebben uitbannen als de nieuwe heilige graal vastgesteld en dat moet de oplossing vormen voor alle problemen. Ze hebben één ding over het hoofd gezien. Het kan niet. Kunt u onkruid uit uw tuin uitbannen? Hoe de wetenschap ook haar best doet, kunnen we ziekte uitbannen? Ruzie? Misdaad? Corona moest worden uitgeband. De Chinezen schijnen er nog mee bezig te zijn en grote groepen mensen betalen een hoge prijs van een jarenlange lockdowns. En corona is er nog steeds. Het is heel simpel. De wereldgeschiedenis vertelt ons, uitbannen is een utopie. Alles wat je aandacht geeft groeit, is een bekende uitdrukking.  Dat is wat er nu gebeurt. Mede door alle aandacht nemen de excessen toe. Het kost FC Groningen vreselijk veel geld, imagoschade en tienduizenden supporters zijn er de dupe van.
Een plastic bekertje op het veld gooien betekent onmiddellijk staken. Deze maatregel, waar het collectief het slachtoffer van is, staat in geen verhouding tot het vergrijp. Bovendien druisen collectieve maatregelen in tegen het gevoel van redelijkheid en het rechtvaardigheidsgevoel wat weer leidt tot nieuwe emoties en spanningen. Willen uitbannen is geen werkbare strategie en brengt de oplossing niet dichterbij. Het maakt de problemen groter en heeft onbedoeld een groep mensen een enorme machtspositie gegeven. Voor de KNVB is de weg terug een lastige omdat het als gezichtsverlies zal worden gezien. De bij het publiek en media breed gedragen keuze kan echter beter worden herzien en hopelijk doen de wijze mannen dat straks in hun evaluatie.  Laat ‘uitbannen’ plaats maken voor beheersen. Accepteer de feiten. Als je tienduizenden mensen bij elkaar zet dan komen er emoties los. Een enkeling zal zich op een onwenselijke en soms zelfs gevaarlijke manier uiten. Probeer dat op een wijze, zorgvuldige en daadkrachtige manier te beheersen. Mensen ‘debiel en hersenlozen’ noemen of soortgelijke eveneens agressieve retoriek lijkt een krachtig statement, maar het draagt niet bij aan een oplossing en zet mensen eerder tegen elkaar op. Beter neem je afstand van gedrag. Ga of blijf met elkaar in gesprek. En ja, daar zal een klein groepje mensen niet in mee gaan. Geef daarvoor de scheidsrechter (KNVB) de macht om per geval in te grijpen. Om passend en proportioneel te reageren op acties van dit kleine groepje mensen. Dat betekent ook ontegenzeggelijk dat je soms een oogje dicht moet knijpen als er een beker bier het veld op geslingerd wordt terwijl een rookbom acuut staken of beëindigen van de wedstrijd zou moeten betekenen. Uitbannen: het publiek als machteloos verliezer en dat wat uitgebannen zou moeten worden is voorlopig de grote winnaar. In tijden van nood leert men zijn vrienden kennen. 99.9 procent van alle supporters zijn de beste vrienden van voetbalclubs. Die verdienen het ook als zodanig te worden behandeld. En last but not least kunnen de acteurs op het veld zelf een begin maken met gedragsverandering door niet bij iedere tackle te doen alsof hun been op de derde ring ligt en elkaar bij het minste of geringste te lijf gaan.