Bootcampen in Roderesch

Ongenode Gast

Wat: Bootcamp De Marke

Waar: De Zwerfsteen

Wanneer: donderdag 9 september

RODERESCH – Met temperaturen van boven de twintig graden lijkt de nazomer officieel te zijn begonnen. Om negen uur ’s ochtends schijnt de zon er al vrolijk op los boven Roderesch. Kortom, perfect weer voor een mooie buitenactiviteit. Dat dachten ze bij basisschool De Marke kennelijk ook, want op deze zonovergoten donderdag wagen de groepen 6, 7 en 8 zich aan een intensieve bootcamp. Dat laat de Ongenode Gast zich niet twee keer vertellen. Op naar De Zwerfsteen in Roderesch!

Bij aankomst op de parkeerplaats moet de Ongenode Gast even goed kijken hoe zij bij het bootcamp parcours moet komen. ‘Welkom Praedinius’ staat op een bord geschreven, maar daar komt zij niet voor. Gelukkig leiden de kinderstemmen in de verte de weg. Tussen de zonnebloemen door wandelt de Ongenode Gast over het bedauwde gras naar de toestellen verderop. Al snel zijn haar schoenen en sokken doorweekt, maar dat valt in het niet met de beproevingen die de leerlingen van De Marke moeten doorstaan.

Docent Martijn de Rijk staat met zijn groepje bij een balk met autobanden, waar de leerlingen overheen moeten klauteren. Dat doen zij niet met lege handen, want ze moeten ook een balk en een touw zonder los te laten met vier handen over de obstakels zien te begeleiden. ‘Vorig jaar zijn we hier ook al met groep acht geweest,’ vertelt De Rijk. ‘Nu wilden we het aan het begin doen, omdat ze elkaar na de vakantie weer een beetje moeten vinden. Dit is heel goed voor de groepsvorming.’

Terwijl hun meester de Ongenode Gast te woord staat, lopen de leerlingen door naar de hindernis nummer 6. ‘Meester, kom nou! Je moet me helpen,’ roept Jesper, voordat hij een poging doet over de hindernis te klimmen. Aan het einde van de hindernis staan Lieke en Tim al te wachten met de balk in hun handen. Sanne en Emma voegen zich even later bij hen. Zwaar vindt Sanne de bootcamp niet echt: ‘Maar je wordt wel nat.’ Meester Martijn heeft even afgekeken bij de concurrerende groepjes en komt met een handige tip. ‘Je kunt de balk en het touw ook tegelijk vasthouden,’ zegt hij. ‘Dan gaan ze sneller over de obstakels.’ Nils wijst nog even aan welke opdrachten zijn groepje al heeft gedaan. ‘We zijn begonnen bij nummer twee en nu zijn we bij nummer zes, maar we moeten nog héél veel.’ Dan rent hij snel verder naar de volgende opdracht.

Ondertussen moet de tweede groep via een net over het water naar de overkant zien te komen, inclusief balk, wat menigeen natte ledematen oplevert. ‘Ik wil niet nat worden,’ roept één van de leerlingen, terwijl Lexie nog even de kat uit de boom kijkt op de oever. ‘Ik ben meestal als laatste over de hindernis,’ lacht ze. ‘Maar ik vind het wel heel leuk, vooral omdat het allemaal verschillende opdrachten zijn. Ook Tobias en Ian staan nog aan de kant. Of ze al een echt team zijn weten ze nog niet. ‘Vast wel,’ merkt Ian op, maar het klinkt niet erg overtuigend. ‘Maar het gaat wel goed,’ zeggen de jongens. Duidelijk is in ieder geval dat Jessie zich als leider van de groep ontpopt. Bij de volgende hindernis stippelt ze snel een strategie uit, waarna Donna en Jarno de balk erover heen dragen. Lente staat ze al op te wachten. ‘Ik vind het heel leuk,’ zegt ze. ‘Alleen is iedereen nu boos op mij omdat ik viel terwijl ik de balk vast had.’

‘Ze zijn wel erg fanatiek,’ lacht Kenny Wigboldij, de begeleider van de groep, terwijl Tobias stiekem langs de zijkant over de hindernis met de autobanden probeert de klimmen, wat nu juist niet de bedoeling is. ‘Jullie moeten elkaar wel helpen,’ geeft Wigboldij aan.

Nick Pathuis begeleidt de laatste groep. Volgens hem zijn de opdrachten wel pittig voor de leerlingen. ‘Maar dat is juist goed voor de teambuilding.’ Zijn groep is net op weg naar de opdracht bij het net over het water. ‘De vorige keer kreeg ik daar een kletspoot,’ vertelt Thije. Samen met Loïs is hij de balkdrager van het groepje. Al snel komen Bart, Lorena, Ricardo en Jonne erbij staan. ‘Heel leuk,’ antwoorden ze in koor op de vraag wat ze van de activiteit vinden. ‘Soms is het ook wel spannend,’ aldus Bart, terwijl Loïs opmerkt dat ze bij het tijgeren een beetje nat werd en Ricardo beestjes in zijn schoenen had. Inmiddels lopen sommige leerlingen dan ook al op sokken. ‘De muur vond ik het allerleukste,’ concludeert Jonne opgewekt. ‘Daar kon je stiekem met je voeten tussen de balken staan.’