Nou daar ging ie dan: dag vier. Eindelijk iets later achter de warme prak aangezien de vijf kilometer pas om 18.45 uur weg zou gaan. En dan heb je extra tijd en zal je altijd zien; ben je bijna te laat. Zweten dus en dat al voor we meters gemaakt hadden. Gelukkig toch nog stipt om 18.45 uur verlieten we de sporthal voor de laatste vijf kilometer van deze week. Iedereen weer goedgemutst en dit keer vooral luchtig gekleed, want was het lekker warm.
De appel bij de start laten we voor wat het is, want: oponthoud en onze blik is gericht op die medaille. Dit keer duiken we de woonwijk Roderveld 4 in en de eerste meters richting deze kant van Roden gaan traag. Achter de manege wurmt de stoet zich over twee smalle paadjes en langs de Hullenweg blijken de stoepen te smal om de stoet echt lekker op gang te krijgen. Eenmaal in Roderveld 4 pakken we de straat erbij en kan het tempo een beetje omhoog. Leuk is alle support onderweg. Bewoners die even klappen of zwaaien en ergens was zelfs een sproeier aangezet voor de kids om onder door te lopen. Helemaal top! De tijdsdruk komt deze avond van het thuisfront, want die komt ons binnenhalen en het is natuurlijk fijn voor hen als we er ook inderdaad rond de ingeschatte 19.40 uur zijn. IJdele hoop blijkt al snel, want het hertenkampje in Nieuw Roden ingeschat als verste punt, bereiken we pas om 19.30 uur.
Even overwegen we nog een geitje te ontvoeren, maar dan gaan we weer over tot de orde van de dag en wordt er koers gezet naar die medaille. We halen de één-na-laatste stempel binnen en het tempo gaat een tandje omhoog. Al snel kunnen we die finish ruiken als we de Borglaan opdraaien, maar we moeten toch nog een afbuiging maken achter de korfbalvelden langs voor we opnieuw ons opmaken voor de grand finale. De laatste meters van de Avondvierdaagse van 2023 en wat ging het ons toch goed af. Vorig jaar nog sleepte ik de jongste twee om en om die finish over, maar nu is eentje op eigen houtje met een vriendje al vooruit richting manlief als de ander al zingend en huppelend ook de eindstreep nadert. Oudste dochterlief – de halve puber die deze dagen liever niet te dichtbij de ouders liep – komt gezellig met me mee lopen en zo gaan we gearmd en breed lachend ook richting onze supporters. Slechts één van ons is zo dapper ook een nat pak te halen; de rest zet koers richting die allerlaatste stempel en de medaille.
Binnen in de sporthal is het feest en opnieuw voelt het ook voor mij met mijn 39 jaar weer als een hele prestatie om die medaille te behalen. Grote dank aan de organisatie, vele vrijwilligers en verkeersregelaars die dit feest elk jaar mogelijk maken. Jarenlang lag de Avondvierdaagse stil en opperden wij op de redactie regelmatig: ‘zullen we?’. We zagen het niet zitten, maar oh wat vonden we het allemaal jammer als onze kinderen dit niet mee konden maken. En wat een geluk dat een ander die handschoen wel oppakte en onze dames nu een week vol fijne herinneringen meenemen in hun hart. Maandag wordt het medailles tellen op school, want reken maar dat de meesten die trots om doen. En terecht, want zo’n feestje maak je met zijn allen en wat was de sfeer goed. Ik ben blij dat de wandelschoenen vandaag in de kast blijven. Het is immers toch te warm om met de hond te lopen. Maar reken maar dat wij volgend jaar weer van de partij zijn.
