Een hart op de wagen van De Parel, ter nagedachtenis aan Willem Zweep

‘Wat had ik hem graag het eindresultaat willen laten zien’

RODEN – Het is weer een moeilijk moment. Beseffend dat datgene waar Willem aan is begonnen niet door hem kon worden afgemaakt. Dat hij van datgene waar hij aan begon ook niet het eindresultaat kan zien. Op 27 juni overleed heel plotseling Willem Zweep, nog geen 42 jaar, geliefde man van Jolanda en lieve papa van Hero en Anouk.

Willem zat in de bouwcommissie van de wagen van De Parel en was verantwoordelijk voor al het laswerk. Hij werkte voornamelijk aan het wagentje van Pluk (van de Petteflet). Ook zorgde hij voor de stevigheid van de hoge flat (daar waar mevrouw Helderder en De Stampertjes verblijven). Dat was Willem ten voeten uit, alles moest constructief goed in elkaar zitten. ‘Hij kon soms met frisse tegenzin heen gaan, maar als hij er eenmaal was, vond hij het gezellig. Willem was een harde werker en als hij zich ergens voor inzette, dan deed hij dat vol overgave’, vertelt Jolanda. Het doet haar pijn dat hij het eindresultaat van wat hij is begonnen niet meer kan zien. Ze mist zijn verhalen. Als hij na het bouwen thuiskwam, was ze nog wakker. Dan vroeg ze hem hoe het was, wie er allemaal waren en wat er was gebeurd. ‘Als ik nu ben geweest, wil ik ook zo graag vertellen wat ik heb gedaan en wie er waren. Nu is er niemand thuis die naar mij kan luisteren.’ Ook is ze bang voor het moment dat de laatste bloem wordt geprikt. ‘Dan zal er het besef zijn dat hij aan een volgende wagen nooit meer meewerkt.’

Willem’s broer Klaas en schoonzus Miranda, hun kinderen zitten ook op De Parel, wilden iets doen voor hun schoonzus, neefje en nichtje. ‘Iets om de herinnering aan Willem tijdens de Rodermarktparade levend houden’, vertelt Miranda. Ze maakten twee harten en lieten de naam ‘Willem’ erin snijden. De harten zullen bovenaan, aan weerszijden van het wagentje van Pluk worden bevestigd. Hoe mooi dat Anouk ’s middags als Aagje en Hero ’s avonds als Pluk in het wagentje mogen zitten. ‘Zo is papa deze dag symbolisch toch heel dichtbij.’