Mooie uitdrukking vind ik dat: Het Dafne-effect. Dat betekent dat er na de sprintsuccessen van Dafne Schippers de toestroom naar atletiekclubs van vooral jonge kinderen explosief is toegenomen. Vooral van meisjes. Iedereen, nou ja, veel meer mensen dan de jaren daarvoor, schijnt tegenwoordig graag te willen hardlopen. Goed voor de lijn, voor de conditie en dus voor de gezondheid plus dat je er vaak financieel een ‘goed doel’, wat dit ook mag zijn, mee kunt steunen. Diezelfde trend maar zonder dat goede doel zag je bijna zeventig jaar geleden, toen ‘onze’ Fanny Blankers-Koen – winnaars hebben altijd vele vaders, verliezers zijn weeskinderen – viervoudig gouden medaillewinnares werd op de Olympische Spelen, in 1948 in Londen. Bij terugkeer thuis kreeg ze een fiets cadeau van het dankbare Nederlandse volk. Ook toen stroomden de atletiekclubs vol, althans voor wie het kon betalen want those were the days. Ikzelf was dertien en ‘organiseerde’ in onze toen nog autoloze straat – alweer: those were etc. – een soort van Olympische Spelen voor mijn vriendjes. Tourheld Wim van Est, ‘zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil maar mijn Pontiac liep’, was eind jaren veertig de aanleiding van een volkse opleving in de wielersport. D’r werden toen heel wat straatraces verreden. En nu is Bouke Mollema ons wielerboegbeeld die velen al dan niet met een elektrische duwtje op de fiets laat zitten. Mooi toch. Nog een paar voorbeelden: Judoka Anton Geesink liet na zijn Olympisch goud in 1952 de judokamatten tijdelijk goed bemannen en met de Ard & Keessie schaatsgekte in de 60-er en 70-er jaren was het van hetzelfde laken een pak. Er is één ‘sport’ – dat woord zet ik expres tussen aanhalingstekens – die weliswaar vele liefhebbers telt maar weinig ‘echte’- ook dat weer tussen aanhalingstekens – beoefenaren kan hebben. Ik bedoel daarmee autoraces. Daarvan staat immers, mits de bestuurder een beetje slim-handig is, de uitkomst bijna altijd bij voorbaat vast. Winnaar is, vaste prik kun je wel stellen, de bestuurder van de auto met de krachtigste motor. En van een Verstappen- effect met veel beoefenaren kan alleen al vanwege de kosten geen sprake zijn. Autosportminnaars hebben volgens mij dan ook een fantasie-fopspeen in handen. Maar even wegdromen kan als surrogaatsport ook heerlijk zijn. Mits je je koppie in je eigen Opeltje blijft gebruiken…
Henk Hendriks
