‘Pluk het geluk, doe waar je blij van wordt’
RODEN – Maartje Ronda en haar vriend Kai maakten een lange reis, samen met hun kinderen van 9 en 4 trokken ze zeven maanden met hun camper door Europa. Ze wordt veel aangesproken op wat ze heeft ondernomen. Een vraag als: ‘Hoe heb je dat geregeld met een kind dat leerplichtig is? Of een opmerking: ‘Ik zou dat ook wel willen, maar ik zou niet weten hoe.’ Maartje hoopt met haar verhaal mensen te inspireren. Ze adviseert: ‘Neem vooral rust om na te denken, om te ontdekken wat je in je leven écht zou willen doen.’
Toen ze haar baan als controller kwijtraakte vond ze dat ze zo snel mogelijk weer aan de bak moest. In een soortgelijke baan. Eenmaal thuis merkte ze hoe fijn het was om bij huis te zijn, bij haar zoon die nog niet naar school ging. Maar het ging verder. Het gevoel van elke dag dezelfde riedel begon haar te bekruipen en op kantoor zitten ging haar al helemaal tegenstaan. ‘De hele dag achter dat beeldscherm, zodra de zon ging schijnen, rolden de screens naar beneden.’
Ze bedacht om voor zichzelf te beginnen. ‘En ik wilde een camper als werkplek.’ Ze zag het helemaal voor zich. Met de camper naar klanten en overal in de natuur kunnen staan. Haar vriend vond het prima, maar dan wilde hij er ook als gezin mee op pad kunnen. Dat klonk logisch en zo gingen ze op pad voor een grote bus waar ze met z’n vieren in konden slapen. En omdat ze niet de indeling vonden die hen paste, besloten ze zelf te gaan bouwen. Ze bestudeerden diverse YouTube-filmpjes en gingen aan de slag. ‘Alleen dát al, dat we weer eens met onze handen mochten werken, was zó leuk.’ Anderhalf jaar deden ze erover. Het was tijdens het bouwen dat Maartje mijmerde: ‘Hoe leuk zou het zijn als we als gezin ook langere tijd weg zouden kunnen.’ Bij Maartje en Kai bleef het niet bij een wens. En dat typeert het stel. ‘Als wij voelen dat we iets willen, dan gaan we het gewoon regelen!’ Ze ging zich erin verdiepen. Want hoe regel je dat met een leerplichtige dochter van 9. Er waren toch meer gezinnen die langer op reis waren geweest? In ieder geval had een ander gezin in Noordenveld al eens toestemming gekregen. ‘Zij hadden het paadje voor ons al enigszins schoongeveegd.’
Maartje en Kai kregen groen licht. Na de toestemming van de directeur van school kwam er ook een ‘ja’ van de leerplichtambtenaar, met een belangrijke voorwaarde. Dat ze het onderwijs goed zouden regelen. Dit deden ze via de Wereldschool, met boeken en video’s met uitleg en een juf die kon begeleiden als er vragen waren. Bewust niet online, want dan hadden ze altijd goed internet moeten hebben en zouden ze erg beperkt worden in hun vrijheid. ‘Maar ook als we geen toestemming hadden gekregen, dan waren we gegaan hoor’, lacht Maartje. ‘In dat geval had één van ons zich met de kinderen moeten uitschrijven uit de gemeente, dan vervalt de schoolplicht.’ De consequenties, vooral belastingtechnisch, hadden ze voor lief genomen.
En zo werd het gezin vorig jaar november uitgezwaaid. Met een plan, zo snel mogelijk naar de warmte. Naar het zuiden van Europa met misschien nog een oversteek naar Marokko. De reis werd aangepast als het weer het liet afweten. Want toen het in Portugal slecht weer was, keerden ze snel terug naar de kust van Spanje. Ook schrapten ze plekken. ‘Soms wil je te veel’, zegt Maartje, ‘maar hoe minder je ziet, hoe meer je geniet.’ Ze wilden zichzelf niet opjagen, maar vooral rust vinden. En die oversteek naar Marokko? Die kwam er. Het werd één van de hoogtepunten van de reis. ‘Een compleet andere cultuur en een prachtige natuur, met in het binnenland vriendelijke mensen die zo dankbaar waren als ze van ons wat kleding of speelgoed kregen.’ Maar echte aanraders zijn volgens Maartje ook Montenegro en Albanië, landen die op de reis terug werden aangedaan. Ook daar zoveel vriendelijke mensen en een prachtige natuurbeleving.
Ruim 7 maanden was het gezin onderweg, om afgelopen juni terug te keren. Iets eerder dan gepland, maar dat was omdat dochter Jasmijn aangaf het best spannend te vinden om weer naar school te gaan. Misschien was de schoolreis het moment om weer ongedwongen te beginnen. Hoe fijn, dat beide kinderen bij terugkomst in de klas hartelijk werden ontvangen. Jasmijn kon op school nog net de cito’s maken. En, de uitslag laat zien dat ze eigenlijk niets heeft gemist.
‘Hoe de reis was voor de kinderen? Absoluut leuk!’ Ze vertelt: ‘Stelden we in Nederland voor om te wandelen? Dan werd dat steevast afgekeurd. Op onze reis vonden ze dat fantastisch en was het vaak een ‘morgen weer’?’ Volgens Maartje valt op zo’n reis de druk weg en heb je als gezin meer qualitytime met elkaar. Een algeheel gevoel van rust voor het hele gezin. Ook de ontmoeting met andere camperaars werd enorm gewaardeerd. Met gelijkgestemden werden veel tips uitgewisseld en gevoelens gedeeld over ‘het leven is nu, dus genieten we ook nu’.
‘Maar reizen heeft niet alleen voordelen hoor’, moet ze bekennen, ‘ze hebben hun vriendjes heus wel eens gemist.’ Ook was het alleen Jasmijn die qua onderwijs wat moest doen. Dat was voor haar, maar ook voor Maartje, die dan naast moeder juf was, niet altijd even gemakkelijk. Wat Maartje persoonlijk wat heeft onderschat is dat ze weinig tijd voor zichzelf heeft gehad. Dat is zeker de keerzijde. ‘Een volgende keer zou ik daar meer aandacht aan besteden, ook voor ons tweeën, als ouders.’
De reis bracht Maartje veel. Namelijk, een hele waardevolle periode met haar gezin. Maar ook werd het haar nog duidelijker dat ze het niet meer wil, to-do-lijstjes afwerken en er achter komen dat het weer niet gelukt is. ‘Ik denk veel beter na over wat prioriteit heeft. Móet ik het doen en moet ik het nú doen. Maar nu vooral te plannen en te doen wat echt leuk is.’ Tijdens het reizen was er zoveel rust dat haar creativiteit begon te borrelen. Nu is het tijd om dit uit te werken De geluksplukker begint voor zichzelf. Financiële vrijheid en geluk, daar gaat ze haar werk van maken. Op dit vlak wil ze anderen helpen, één op één coaching, maar ook in (online) workshops.
Maartje ziet veel mensen die niet gelukkig zijn en ook wel weten waar ’t in zit. ‘Maar zodra je vraagt waarom ze er niets aan doen is het ‘hoe kom ik dan rond?’. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat je je hele leven vastzit in iets omdat je het geld niet hebt.’ Volgens Maartje gaat het niet om hoeveel je verdient, maar wat je per maand overhoudt en hoe je daar meer van kunt maken. ‘Creëer een financiële buffer, zodat geld nooit een belemmering is om je hart te volgen.’ Zelf zijn ze daarin het grote voorbeeld. Vlak voor hun reis verkochten ze hun huis om kleiner te gaan wonen. Met de overwaarde hebben ze hun nieuwe onderkomen grotendeels kunnen financieren. ‘We hebben nu nog steeds een tuin en nog steeds alles wat we nodig hebben. Sterker nog, hoe minder spullen ik heb, hoe beter ik mij voel.’ Het is duidelijk, voor Maartje is later nú, is het nu genieten. En dit gunt zij iedereen.
