Nou heb ik niet per se de beste zintuigen. Het gehoor is jaren geleden al verpest bij veel te veel concerten. Niet zelden zegt manlief: hoor jij dat ook? en moet ik bekennen dat ik op een piep in de oren na, niks heb opgemerkt. Uiteraard ben ik wel degene die in staat is het kattengejank onder het slaapkamerraam of de ontwakende haan van de buren door mijn slaap heen te horen. Het laatste jaar merk ik dat ook de ogen langzaamaan beginnen te lijden onder het continu achter een scherm werken. Lang achter elkaar op die telefoon loeren, is inmiddels echt geen goed idee. Het is overigens ook een heel slecht voorbeeld voor de dames, dus dat komt mooi uit. En die neus? Daar heb ik tot op heden geen noemenswaardige klachten over. Sterker nog; ik ben gek op lekkere geurtjes. Sinds de vakantie heeft een ware opruimwoede bezit van mij genomen en dat betekent niet alleen een opgeruimd huis, ook aan de geur moest wat gebeuren. Met een hond en twee katten wil het al snel naar ‘dier’ ruiken en ik vind niks vervelender dan dat het niet fris om me heen is. Ik bedacht een even simpele als effectieve oplossing en kocht één of andere geurverspreider die ook in winkels hangt. Wellicht wat overdadig voor alleen onze woonkamer, maar goed, wij hebben ook nog een kattenbak staan en de tijd van de natte hond in huis nadert ook al, dus ik wilde geen halve maatregelen nemen. Aangezien ik niet de enige thuis ben die van een lekker geurtje houdt, werd het apparaat nog net niet met gejuich uit handen van de bezorger gegrist, maar we lagen al achter de deur te wachten. We testten het ding een dag naar volle tevredenheid en manlief besloot dat hij er wel een goed plekje voor wist. Zondagochtend toen het hele huis nog in coma lag, werd ik wakker van een luide knal. In gedachten berispte ik de katten al en voorzag een omgegooide plant of waterbak, maar nee, onze nieuwe aanwinst was met een klap van de muur gevallen. Het bleek dat manlief de handleiding beter wél even had kunnen lezen. Ik bestelde direct een nieuwe, dit keer inclusief bevestigingsset, en een paar dagen later rook het weer fantastisch in huize Wijnands. Al snel kwam daar de klad in. Elke avond op de bank vroeg ik manlief en de pré-puber – die denkt dat ze ook elke avond kan opblijven-, of zij niks roken. Zat die kat nou continu op die bak te poepen of was de hond aan een wasbeurt toe? Na drie avonden was ik het zat. Ik rook aan de bank, aan planten, zocht achter de houtkachel, maar mijn neus trok me naar de speelhoek. En ja hoor, daar tussen de legopoppetjes en vergeten speeltjes had mevrouw de nachtbraker, ook wel onze kat Fien, stiekem een dode muis verstopt. En stinken dat het ding deed. Inmiddels ruikt het dus weer fantastisch hier. Ik heb het apparaat een betere plek gegeven en nog een standje hoger gezet. En Fien mag zich eerst melden voor ze naar binnen gaat. Liever niet onder mijn slaapkamerraam.
