‘Ik voel me nu een heel klein riddertje’

Jan Kemkers: Ridder in de Orde van Oranje Nassau

RODEN – Nee. Jan Kemkers kende vrijdagmorgen geen enkele twijfel. Hij moest naar Het Wapen van Drenthe om daar over PSV te praten, want de landskampioen wilde een verhaal maken over de trainingskampen die vroeger in Roden belegd werden. Hij zou samen met Sjors van der Heide, toen manager van VV Roden, die kant op om de delegatie uit Eindhoven te woord te staan. En zo geschiedde. In Het Wapen van Drenthe was echter niemand van PSV. Wél zat de zaal vol met familie, vrienden en bekenden. Reden: Jan werd geridderd. En dat maakte zelfs Kemkers sprakeloos. Een unicum.
Als je goed keek, dan zag je dat Jan het bij het besef van de onderscheiding en het applaus van de zaal heel even moeilijk had. Zijn stem kraakte. Hij snoof. In de ooghoeken een traan. Een traan van dankbaarheid. Van oprechte emotie en toch ook geluk. ‘Ik voel me nu even een heel klein riddertje’, zei Jan, die pijlsnel schakelde. Zich vermande en de emoties al heel snel weer de baas was. Jan was apetrots, liet ie weten. Echt apetrots.
Voor velen was het overigens een verrassing dat Kemkers nog geen lintje had. De beste man, want dat is ie, heeft ontzettend veel betekend voor met name de Roner samenleving. Bovendien, en dat maakt Jan extra bijzonder, is en was zijn inzet bijzonder breed. Van sport tot geschiedenis en van de Drentse taal tot jurylid en voorzitter van een werkgroep cultuur: Jan deed (of doet) het. De meeste mensen kennen Kemkers als wethouder. Kenmerkend: de verbale kwaliteiten. Jan kon praten zonder iets te zeggen. Dat kunstje, dat is het, gaf ie al eens toe,  beheerste hij in de acht jaar die hij wethouder was tot in de perfectie. Heel veel praten, daarbij handig de lastige vragen omzeilend. En de vragenstellers maar denken dat ie wel antwoord gegeven had.
In de zaal familie. Kleine, piepjonge familie ook. ‘Mijn nieuwste hobby’, grapte Jan. Maar ook Geert Hamstra, al een ‘eeuwigheid’ bevriend met Kemkers, met name door de periode bij VV Roden. ‘Gedreven’, zei Geert, gevraagd naar een typering van Kemkers, om daarna nog tien lovende typeringen te noemen. Jan Kemkers is ook simpelweg niet in één woord of één zin te beschrijven. Ook in de zaal: Jan Posthumus (van Gemeentebelangen), Jans en Jos Darwinkel, Stephan Bulthuis, Geert Willems (met Jan drinkt de luis in de pels regelmatig koffie en wordt fel gediscussieerd over de geschiedenis en de politiek), Vroukje Hartlief en Jan Ensing, voorzitter van het Centraal Orgaan Voor Scheidsrechters. En nog veel meer. Sjors en Rika van der Heide bijvoorbeeld, mensen met wie Jan ook heel veel heeft. Van der Heide, met hem gaat het zichtbaar goed, vertelde over de uitjes die beiden maakten. ‘Tot hij wethouder werd. Toen kon dat niet meer. Kreeg je dat gedoe over belangenverstrengeling.’ Van der Heide liet weten dat Jan en hij binnenkort toch maar weer eens samen op pad gaan. Jan is immers geen wethouder meer.
Burgemeester Hans van der Laan spelde Jan de versierselen op. Dat deed de burgemeester met extra veel genoegen. Want ook tussen Hans en Jan zit het snor. ‘’We hebben een bijzondere band. Een band met veel humor ook. Ik ben gewoon trots dat juist Hans mij dit lintje uitreikt’, zei Jan. Eindelijk maar toch, dus. Want een goede wethouder of niet. Een goede scheidsrechter of niet of de goede politieke partij of niet: Jan Kemkers is een goed mens. Iemand die zich nog steeds bijzonder verdienstelijk maakt voor de samenleving. Die mensen helpt, die altijd een mening heeft en altijd sociaal is. Als er iemand is die het verdiende eindelijk geridderd te worden, dan was het Jan wel. De zaal was het daar mee eens. Want ook het tweede applaus was ovationeel. Om kippenvel van te krijgen.