Ballonvaarten in de zandbak: Herman blikt terug op mooi avontuur

Saudisch avontuur voor nuchtere Roner

RODEN – De Gedempte Haven in Roden op een vrijdagmorgen. Het is nog vroeg als Herman van der Roest zich op de redactie van De Krant achter een kop koffie heeft genesteld. De Roner ondernemer, bekend van zijn rijschool en Dijkstra Ballonvaarten, is weer terug op vertrouwde grond. Twee week lang vertoefde Herman, samen met collega Theo, in Saudi-Arabië. Op uitnodiging, welteverstaan. Hij verbleef in een resort, zag de Dakarrally en staat inmiddels in het Guiness Book of World Records. Hoog tijd om even bij te praten.

Hoe komt een Roner in Saudi-Arabië terecht? ‘Sinds april ben ik eigenaar van Dijkstra Ballonvaarten’, begint Herman. ‘Ik wil binnen de ballonwereld mijn netwerk vergroten. Kijken wat er nog meer mogelijk is. Zo heb ik contact met een jongen die altijd piloot was bij Dijkstra Ballonvaarten en tegenwoordig in Hengelo werkt. Hij organiseert veel ballonvaartevenementen. Ik vroeg hem eens aan ons te denken, wanneer er weer een leuk evenement op de planning stond.’

En zo geschiedde. ‘Hij belde me op. “Jij wil toch avontuur? Dan krijg je avontuur”, zei hij. Hij had Saudi-Arabië in de aanbieding. Twee weken. Ik heb toen Theo gevraagd, omdat ik zelf geen vaarder ben. Ik moest dus een piloot meenemen. Gelukkig wilde Theo mee, waardoor de reis door kon gaan.’

De overtocht naar Saudi-Arabië en het verblijf werden allemaal betaald. ‘Het land probeert meer toeristen in de winter te lokken. Dat doen ze onder andere met zo’n evenement. In totaal kwamen er 250 man, verdeeld over zo’n honderd luchtballonnen. Uniek in Saudi-Arabië, want ze kennen dat daar helemaal niet. Bijzonder om mee te maken.’

En dus vertrokken Herman en Theo naar het Midden-Oosten, waar op oudejaarsdag het avontuur begon. ‘Of ik getwijfeld heb om heen  te gaan? Nee, dat niet. Natuurlijk denk je er van tevoren over na. Je weet hoe het daar met de mensenrechten gesteld is en er zijn mensen die zich afvragen of je er goed aan doet om naar die landen te gaan. Maar nee, écht getwijfeld heb ik niet. ’ En spijt heeft hij al helemaal niet. ‘Zeker niet. Het is een ontzettend gastvrij land. Een land waar men nog voor je stopt als je een lift nodig hebt. In Nederland worden we geleefd. Daar is dat anders. Komt het vandaag niet, dan komt het morgen wel. Kom je bij mensen thuis, dan bieden ze je gelijk thee aan. De koffie moet je daar niet drinken trouwens. Smaakt helemaal nergens naar.’

De jaarwisseling werd er ook niet gevierd. ‘Dat was wel jammer’, zegt Herman. Waar oudejaarsdag in Nederland gepaard gaat met vuurwerk en de nodige alcohol, was men in Saudi-Arabië helemaal niet bezig met het nieuwe jaar. ‘Nee hoor, het personeel was bezig met het ontbijt van de volgende dag.’

Iedere dag stond de wekker al om vier uur. ‘Om vijf uur zaten we in de auto en om kwart voor zeven gingen we de lucht in met de ballonnen. Toeristen konden mee in de ballonnen. Elke dag gingen er zo’n vijftig ballonnen de lucht in. Het was een hele organisatie. Iedereen zat natuurlijk in het resort en er moest veel geregeld worden. Gas is er duur, wel zes keer zo duur als in Nederland. Maar het was allemaal tot in de puntjes geregeld. Dat kunnen ze daar wel.’

Naast het ballonvaren was er genoeg te beleven. ‘We hebben oude graftombes gezien en zijn nog op woestijnsafari geweest. Prachtig om mee te maken.’ En wat te denken van de Dakarrally. ‘Eén etappe eindigde vlakbij ons. Daar zijn we toen heen geweest. Prachtig om te zien, we zagen de gebroeders Coronel nog. Je moest wel oppassen, want de kiezelstenen vlogen je om de oren.’

Omdat Saudi-Arabië graag in de picture komt, werd er nog een wereldrecordpoging ondernomen. Een zogeheten ‘night glow’ met maar liefst honderd luchtballonnen die tegelijk brandden. Uiteraard namen Herman en Theo hier ook aan deel. ‘Ik heb niet gezien of alles daadwerkelijk tegelijk gebrand heeft, want dat kon ik onmogelijk zien. Maar volgens de mensen van het Recordboek was het geluk. Dus nu sta ik in dat boek. Niet met naam, maar toch.’

Terugblikkend op de reis naar het Midden-Oosten is Herman vooral positief. ‘Het was een hele leuke ervaring. Als ze meer weer zouden vragen, dan zou ik nog een keer gaan. Het is een land waar je je telefoon nog een keer zonder omkijken op tafel kan laten liggen. Het beviel me er prima. Of ik er ook zou willen wonen? Nee, dat denk ik niet. Maar ik zou best nog eens heen willen!’