Dag één Avondvierdaagse: een goede start is het halve werk?

Nou dat was hem dan; de kop is er weer af. Gisteren dag één van de Avondvierdaagse en wat zaten we er lekker in. Zoals dat meestal gaat, gaat zo’n eerste dag alles nog aardig volgens planning. Stipt 16.00 uur ging de laptop uit en dook ik de keuken in en 17.15 uur had iedereen de warme prak achter de kiezen. Toen was het omkleden – het was warm dus de helft van ons huishouden liep in slechts een onderbroek -, spullen pakken – snoep niet vergeten! – en overdadig in de anti-muggenspray. Schoenen werden extra goed gestrikt en waterflesjes gevuld; ja, we zaten er lekker in. Stipt 17.45 uur draaiden we de parkeerplaats bij de Hullen op en konden we ons weer voor de eerste avond van dit jaar melden. Vaste prik is voor mij ook even inklokken bij Anita – Anita van der Hulst, betrokken vanaf het eerste uur en immer enthousiast en goed geluimd. Dit soort vrijwilligers maakt dat wij graag een evenement als deze sponsoren. Overigens zijn wij niet de enige die deze Avondvierdaagse een warm hart toedragen. Niet alleen konden ze dit jaar op een record aantal deelnemers rekenen over de 1300 lopers (!), ook over vrijwilligers heeft het bestuur niet te klagen.

We vonden al snel de loopmaatjes en deden een laatste plas voor we ons opstelden in het startvak. So far, so good. Aan bakster Inge – ‘mama, ze heeft haar schort van Heel Holland Bakt aan!’ – om ons met een luide klap van de pollepel op weg te sturen en daar gingen we en masse de paden op en lanen in. Vrij snel werden er flesjes water uitgedeeld en zoals gisteren voorspeld had de eerste binnen tien minuten dorst. De oudere meiden lieten zien dat ze inmiddels bijna echte pubers zijn en moesten natuurlijk tien mensen voor ons lopen; de jonge dames bleven toch liever in de buurt. De stoet zette koers richting het Mensinghebos en bij de loop naast de Kinderboerderij kwam een eerste keuzemoment. Nieuw dit jaar is de mogelijkheid voor de stoet om zich op te splitsen op bepaalde punten in de route om zo de drukte wat beter te verdelen. Waar menig deelnemer kuddedier bleek te zijn, besloten wij eens dwars te zijn en kozen wij voor route A waar iedereen het kleine paadje van route B nam. Haha gniffelden we even in onszelf hoe ze stapvoets achter elkaar aan over dat minipaadje gingen waar wij in vol tempo naast elkaar door konden walsen. Ons pad was echter net ontdaan van hoge begroeiing en het doorstappen door de hoge grasresten bleek een mooie extra work-out. Het gekriebel van gras in kinderschoenen was moeizaam te harden en het stuiven van bloeiende grassen was een genot voor de hooikoortspatiënten onder ons: ik dus. Conclusie: bezint eer ge begint aan de alternatieve route.

In het Mensingebos volgde al snel een nieuwe opsplitsing en wij besloten toen mooi achter de massa aan te gaan. Toen we de Mensingeweg over gingen naast de sterrenwacht begon de eerste over snoep. Rollen Mentos – ultiem Avondvierdaagse-snoep – kwamen tevoorschijn en het concept delen bleek bij mijn tweelingdames opnieuw een heikel punt. Zonder al teveel moeilijkheden of geklaag kwam de stempelpost in zicht. Even had ik paniek, omdat ik meende dat één van mijn dames bij elke stempelaar een stempel haalde – zo word die kaart wel lekker snel vol -, maar het kwam allemaal goed en we gingen het Sterrenbos in. Daar bleek dat de muggenspray een gouden greep was. Tip voor iedereen die vanavond ook op pad gaat: spuit jezelf rijkelijk in. We stinken allemaal naar citroentjes, dus zit daar niet over in. Degenen die dit gisteren niet hadden gedaan, konden de muggen op dit stukje route in het Sterrenbos onophoudelijk van zich afslaan. Na het Sterrenbos een stukje zandpad naast de ijsbaan en we doken de woonwijk in waarna we wat ons betreft ‘we zijn er bijna’ wel in konden zetten. Het laatste stukje Borglaan moest één van de dames toch wel zo nodig plassen, dat ze een sprintje in zette naar de sporthal, maar het feit dat dit er nog inzat, zegt wel alles: een heel goed begin was het! En nu maar hopen dat dit inderdaad het halve werk was!