“Norg doet mij qua natuur en sfeer erg aan Zuid Frankrijk denken”

Angolese Portugees Carlos Monteiro exposeert momenteel in De Brinkhof

Hij oogt met zijn 52-jaar en lengte van rond twee meter nog steeds als een fitte atleet, type Amerikaanse basketballer. “Ik heb ook gebasketbald, maar nu doe ik vooral aan Japanse vechtsporten als shido en jiu jitsu. Dat houdt me geestelijk en lichamelijk fit,” zegt in Angola geboren, in Portugal opgegroeide en sedert 1992 in Nederland wonende Carlos Monteira met een brede glimlach. Maar het gaat in deze rubriek niet om de sport, hoewel Carlos een paar keer per week in de bossen rond Norg jogt, maar om kunst en cultuur. Ook daar doet de onder de kunstenaarsnaam Uota (waarover zo meteen meer) schilderende Carlos intensief en met veel passie aan. In De Brinkhof in Norg zijn een twintigtal werkstukken van zijn hand nog tot medio januari te bekijken. Ze zijn alle geschilderd in zijn favoriete stijl van de Groninger expressionisten van de Ploeg en het Duitse expressionisme van ‘Die Brücke’. ‘In, om en nabij Norg’ heet de toepasselijk gekozen collectie, want alle door Uota geschilderde taferelen hebben daarop betrekking.

Maar eerst even over zijn schilderspseudoniem Uota. “Die naam, een koosnaam eigenlijk, betekent ‘om te scheppen’. Niet in de betekenis van ‘creëren’, zoals je misschien zou denken, maar om iets op te scheppen, grond uit een kuil of water uit een put bijvoorbeeld. Uota was de bijnaam van mijn overgrootvader en is via mijn grootvader, die ook zo werd genoemd, op mij overgedragen,” verklaart Monteira. Hij kwam voor het eerst als musicus in Norg toen hij als begeleider van de beroemde fadozangeres Maria de Fátima in De Brinkhof optrad. “Als muzikant en schilder woonde ik toen in Huizen, voor mijn optredens lekker centraal. Mijn toenmalige vriendin kwam uit Eelde, waar ik later ook heb gewoond. In 2011, op weg naar dat optreden in Norg, werd ik echt gegrepen door de prachtige natuur in deze regio. Beetje als in Zuid Frankrijk, waar ik als musicus vaak ben geweest. Alleen de temperatuur daar is anders…(lacht hij; red.) En het leven is hier, hoewel relaxter dan in de randstad, ook wat sneller dan in Zuid Europa. Maar echt, ik werd meteen op deze regio verliefd op. Ook omdat mijn ex-vriendin graag weer naar Drenthe wilde verhuizen, hebben we ons hier gevestigd. De liefde met mijn ex is over, ons zoontje van vijf woont nu bij haar in Eelde en ik wil graag dicht bij hem zijn. Ikzelf woon nu solo aan de Postmaatseweg in Norg.”

Als kind tekende Carlos al graag en veel. Dat viel op. Maar ook de muziek trok en hij ging qua studie eerst die richting op. Hij studeerde aan het conservatorium waar hij zich met name in het spelen op contrabas en basgitaar specialiseerde; ook volgde hij een opleiding als muziekdocent. Nog steeds speelt hij in allerlei combo’s. Jazz, wereldmuziek maar ook klassiek behoren tot zijn ‘werkgebieden’. Op het Dr. Nassau College in Norg en Assen is hij een geliefd muziekdocent. Zijn dagen zijn al met al goed gevuld, maar hij houdt toch voldoende tijd over voor zijn andere grote passie: schilderen. Daarvoor heeft hij eveneens een gedegen opleiding gevolgd. Carlos Monteiro studeerde onder meer aan de kunstacademie in Lissabon en volgde in Nederland privélessen in aquarelleren en modeltekenen bij het Huizer Art Center. “Olieverf heeft mijn voorkeur,”zegt hij. “Dat heeft karakter en de kleuren vind ik sprekender. Werken met houtskool doe ik ook graag. En mijn stijlen? Nu dus vooral die van de Ploeg-schilders, vooral om de directheid maar ik heb vroeger ook wel in de stijl van Picasso en het kubisme geschilderd. Overigens heeft niet alleen de natuur mijn aandacht, momenteel exposeer ik ook bij galerie De Diek’n in Zeerijp met een expositie die moeders en grootmoeders als thema heeft. Totaal ander werk dus. Wat de natuur en mijn omgeving betreft: Soms fotografeer ik in mijn ogen mooie en markante plekken om deze beelden dan thuis uit te werken, soms ga ik er ook naar toe om ter plekke te schilderen. Nog even over mijn werk als muziekdocent. Ik ervaar elke keer weer dat de jeugd wel degelijk serieus in muziek, modern maar ook klassiek, is geïnteresseerd. Maar je moet als docent wel de klik met hen weten te maken. Als je me tot slot vraagt of ik een gelukkig man ben, kan ik daar volmondig ‘ja’ op zeggen.”