RODEN- Wie geregeld het veld van Oranje Nassau Roden opzoekt voor een goede pot voetbal is Roel Kloosterman ongetwijfeld tegengekomen. Als geboren Rodenaar is hij sinds 1985 onlosmakelijk verbonden met de zaterdagvereniging ONR. Wie is de man die al jaren allerlei zaken op en rondom het veld regelt?
‘In 1952 ben ik geboren aan de Heerestraat in Roden. Mijn vader was melkboer en stond bekend als de ‘klokkenmaker van Roden’.’ Vanuit zijn stoel neemt Kloosterman ons mee op reis langs een merkwaardige geschiedenis. Omgeven door klokken van zijn vader en een pieper van de alarmdiensten, begint hij over zijn twee grootste passies; de Koninklijke Marechaussee en de club Oranje Nassau Roden. De klokken tikken zachtjes door in de woonkamer. Behalve de gigantische ‘Big Ben’ die tegen de muur staat. ‘Die sloeg om het kwartier, daar werd ik flauw van. Die pieper heb ik niet voor het ramptoerisme. Ik ga vaak op meldingen af, omdat ik graag kijk hoe calamiteiten worden geleid. Elke brandweerman of politieagent kent zijn eigen rol. Als je met die ogen kijkt, wordt een brand heel geconstrueerd begeleid.’ Die interesse komt vanuit het beroep dat hij jarenlang heeft uitgeoefend.
Dat die twee grote passies loodrecht tegenover kunnen staan bewijst zijn zeer korte carrière in het amateurvoetbal. ‘Op mijn 18e begon ik bij ONR. Na een half jaar stopte ik en volgde de opleiding binnen de Koninklijke Marechaussee. Nooit meer heb ik op het veld gestaan. Voor mijn werk ben ik 12 jaar aan de Duitse grens gestationeerd geweest. Daarna kwam ons gezin terug in Roden. Mijn kinderen wilden op voetbal. En zo begon letterlijk het balletje te rollen.’ Sinds 1985 is hij naast zijn werk zeer intensief betrokken bij de club uit Roden. Zijn dochter kwam zelfs in de eerste lichting van het vrouwelftal en schoot haar team ooit naar het kampioenschap. ‘Ik vond het fantastisch bij de vereniging en deed steeds meer. Jeugdleider, hoofd inkoop, onkruid wieden, van alles.’
Hij is de zeventig al gepasseerd, maar helpt nog graag mee met allerlei klusjes. ‘Ik ben een manusje van alles. Tot 2019 was ik soms zeven dagen per week te vinden bij de club. Steeds meer voelde het als een verplichting. Dit was niet zo, maar zo ervaarde ik het wel. Toen werd het mij even te veel. Ik krabbelde weer op en doe nu alleen maar dingen die ik zelf leuk vind om te doen.’ En dat is een enorme waslijst. Van het belijnen van de velden tot het klaarzetten van een erehaag aan vlaggen voor de binnenkomst op het veld. Sinds kort heeft hij zich gewaagd aan de sport en zit met achttien medespelers op ‘walking voetbal’. ‘Dat is iets beter voor ons. Lichamelijk hebben we sneller kans op blessures. We spelen met allemaal zeventig plussers en de derde helft blussen we af met koffie en koek.’
Kloosterman was betrokken bij grote gebeurtenissen in Nederland. ‘Voor de Koninklijke Marechaussee heb ik krakers verwijderd uit Amsterdam, betrokken geweest bij de Piersonrellen in Nijmegen, gepatrouilleerd bij de inhuldiging van toen nog prinses Beatrix op de Dam en tijdens de kaping bij de Punt heb ik het verkeer in goede banen geleidt. Wij waren als de ME toen veel minder professioneel. We hadden overals aan met hockeybeschermers, een stok, schild en helm. De protesten waren toen ook relatief vrediger dan vandaag de dag.’ Ook heeft hij mooie herinneringen aan de tien jaar motorpatrouilles voor de TT in Assen. ‘Ik kijk met veel plezier terug op mijn leven. Naast heftige gebeurtenissen, heb ik ook waardevolle momenten mee mogen maken.’ Kloosterman heeft in al die jaren ONR niet opgegeven, ondanks zijn drukke baan bij de marechaussee. ‘Ik kwam te werken op de afdeling verkeer en was ieder weekend vrij. Die besteedde ik met veel plezier aan de club. Ik ging in 2009 met vervroegpensioen. Nog meer tijd hield ik over.’
Dat het werk ook op straat ligt, daar heeft hij oog voor. ‘Ik heb net met een sleuteltje het verkeersbord aan het begin van onze kruising recht gehangen. Die hing al een tijdje scheef door de wind. Als ik zoiets zie, wil ik het ook gelijk opgelost hebben.’ Daarnaast is Kloosterman ook al jaren chauffeur bij de VOR (Vervoer Ouderen Roden), helpt bij het opbouwen van de jaarbeurs in Roden en is vrijwilliger van de wielerronde. Stilzitten lukt hem niet zo goed. Al jaren is hij aanwezig bij elke wedstrijd van het eerste. ‘Ook daar is een derde helft, maar verruilen we de koffie met een goed glas bier.’ Afgelopen weekend vocht het eerste tegen degradatie tegen VVK uit Groningen. Samen met de trainer en andere supporters had Kloosterman van tevoren al gepolst wat voor vlees de club in de kuip had tijdens de wedstrijd VVK tegen Haulerwijk. Zijn ploeg wist met 3-2 te winnen.
