RODEN – De negentienjarige Yska Last woont al zijn hele leven in Noordenveld, hij is een Roner in hart en nieren. Een groot deel van zijn leven staat in het teken van voetbal. Nog voordat hij zijn zwemdiploma had, wist hij al hoe je tegen een bal moest trappen. Hij begon zijn voetbalcarrière dan ook op het veld van VV Roden. Inmiddels heeft Yska het zondagvoetbal verruild voor Harkemase Boys, een club die op zaterdag speelt in de Derde Divisie.
‘Ik begon met voetballen bij de Puppies van VV Roden,’ vertelt Yska Last. ‘Mijn vader was trainer en al snel kwam ik in een groep van twintig kinderen terecht. Mijn zus speelde toen ook nog mee, maar zij heeft het voetbal inmiddels achter haar gelaten.’ Na de Puppies groeide Yska door naar de F-jeugd. ‘Toen ik een jaar of 10 was, werd ik gevraagd voor selectietrainingen van de voetbalschool van FC Groningen, dat was met zo’n tweehonderd andere jongens. Het werkte met afvalrondes. Na verloop van tijd kreeg je steeds een brief, waarin stond of je wel of niet door was. Dat was een behoorlijk spannende tijd, vooral als je nog zo jong bent. Op een gegeven moment zat ik bij de laatste twintig jongens en kreeg ik een brief dat er nog vier jongens afvielen, waaronder ik. Dat was flink balen voor mij, maar ik begrijp het wel. Ik durf niet te zeggen dat ik toen beter was dan die andere jongens. Maar ja, als je dan zo’n brief krijgt, dat is pittig en gewoon erg jammer. Daardoor heb ik nooit in zo’n jeugdteam gespeeld.’
Yska keerde terug bij VV Roden, maar zocht iets serieuzers. ‘Ik wilde verder met voetbal en ging naar D1 van Be Quick 1887. We werden dat eerste seizoen gelijk kampioen. Het was een supergezellige tijd, waarin ik veel vrienden heb gemaakt. Ik groeide door naar de C’s en kwam in een jeugdteam van de KNVB terecht. Dat was voor de betere amateurspelers. Ik weet het nog goed. We speelden een wedstrijd tegen Steenwijk en ik stond in de spits. Ik kon de bal over de keeper koppen en hij schopte me gewoon neer.’ Dit leidde tot een dubbele beenbreuk voor de jonge voetballer, die op dat moment nog maar 13 jaar was. ‘Op het veld leek het nog mee te vallen, door de adrenaline voelde ik de pijn nog niet zo erg. De vader van een vriend van me bracht me naar het ziekenhuis. Onderweg kon ik mijn been al niet meer bewegen. Het ging om mijn kuit- en scheenbeen. Doordat ik nog jong was zou het wel weer recht groeien en hoefde ik gelukkig geen operatie te ondergaan.’ Echter, Yska mocht tien maanden niks meer doen. ‘Je bent dan nog zo jong, je wilt gewoon lekker voetballen. Je beseft dan nog niet dat zo’n revalidatie echt nodig is. Be Quick regelde gelukkig een fysiotherapeut voor mij.’ Toen Yska eindelijk weer mocht voetballen, kwam hij in het tweede team van Be Quick. ‘Zij speelden even hoog als het eerste van VV Roden. Ik kon net zo goed teruggaan, daar voetbalden ook veel van mijn klasgenoten.’ Yska begon het plezier in het spel te verliezen. ‘Ik kwam in het tweede van VV Roden en was op een gegeven moment ook totaal niet meer fit. Gelukkig had ik wel een trainer die me goed geholpen heeft. Guido Jagersma heeft me er toen echt doorheen gesleept. Ik ben hem daar nog steeds erg dankbaar voor.’
Op een gegeven moment was de voetballer klaar met de middelbare school, maar wist hij niet goed wat hij wilde gaan doen. ‘Ik wilde een economische studie combineren met voetbal. Daar kreeg ik de mogelijk voor in Amerika. Voordat ik er heen ging, ben ik flink gaan trainen om weer fit te worden. Via een bedrijf ben ik in Amerika op een school geplaatst. Echter, het was qua niveau en professionaliteit niet wat ik ervan verwacht had. Ze plaatsten mij op het niveau van voordat ik weer fit was geworden. Ik ging in gesprek met mijn trainer en besloot om te kijken hoe ver ik bij Roden zou kunnen komen.’ Hij kwam al snel in de A1 en werd daarna gevraagd om mee te trainen met het eerste. ‘Ik begon veel op de bank, maar wist steeds meer mijn rol in het team te vinden. Daarnaast had ik een goede band met de trainer. Een jaar later was ik basisspeler.’ Yska begon op te vallen. Zowel Buitenpost als Harkemase Boys begon interesse te tonen. Inmiddels is de middenvelder te zien in het rode shirt van ‘De Harrekieten’. ‘Ik heb het erg naar mijn zin in Harkema. De fans slepen je er echt doorheen, dat was bij Roden ook bijzonder. Na afloop bedankte ik vaak de fans even in de kantine, dat waardeerden ze. De Derde Divisie is wel even anders qua snelheid, je moet van tevoren al bedenken wat je met de bal gaat doen, daarnaast speel je op betere velden. Ik ga gewoon lekker door op deze manier. Ik ben een harde werker en zal wel zien waar het schip strandt. Ik ben niet enorm bezig met de lange termijn, maar als ik nog hoger zou kunnen komen in het voetbal, dan zou ik dat wel leuk vinden.’ Inmiddels combineert Yska zijn passie voor voetbal met de hbo-opleiding Ondernemerschap & Retail Management.
