Evert Dussel

PEEST- ‘Hier kuj Drents praoten’ dat wordt bij binnenkomst al snel duidelijk. En bijzonder is ook om te horen dat beide zoons de taol ook machtig zijn. We schuiven aan bij Evert Dussel en zijn vrouw Marga aan de Schaapdijk in Peest. Op hetzelfde terrein wonen ook Evert zijn broer Willem en zijn vrouw. Het is een gemengd bedrijf waar zowel akkerbouw als veeteelt plaatsvind. Ze wonen hier met veel plezier, maar hebben wel vaker het gevoel dat het boerenleven steeds meer afstand krijgt van de burgers (van het dorp). ‘Even “moi” zeggen is er haast niet meer bij. En ik heb het vaak druk, maar mag mensen ook graag vertellen wat we doen op ons bedrijf of wanneer ik op het land bezig ben,’ aldus Dussel.

Twee broers en een zus geboren aan de Pompstraat in Norg, maar inmiddels hun “boerenhart verloren” aan het mooie Peest. ‘In 1991 hebben onze ouders de boerderij aan de Schaapdijk nummer 2 gekocht, maar evenals in Norg werd ook dit bedrijf al snel te “klein” voor onze toekomstplannen. Onze ouders verhuisden in 1994 weer terug naar Norg en in 1996 zijn we begonnen met bouwen aan de Schaapdijk nummer 7. Om hier (wat we toen nog niet wisten) later in 2006 het hele bedrijf naar toe te verplaatsen.  Tot 2015 hebben we niet stil gezeten met verbouw en nieuwbouw op het terrein. We konden daardoor uitbreiden van 40 koeien, die we in Norg hadden, naar 170 koeien die dagelijks nog worden gemolken in een carrousel melkstal. Een melkrobot dat zien we (nog) niet zitten. Als we nu ‘s morgens de koeien hebben gemolken kunnen we verder met de akkerbouw. Een melkrobot zou ons tijdens die werkzaamheden alleen maar meer kunnen verstoren. Willem en ik hebben de taken op het bedrijf verdeelt, maar we doen ook veel samen in zowel de veeteelt als in de akkerbouw. Mijn broer zijn voorkeur gaat toch wel uit naar de akkerbouw en de techniek en ik ben liever tussen de beesten.’ Oudste zoon Roy en jongste zoon Aron geven duidelijk aan een toekomst te zien op de boerderij. Tom, de middelste zoon, heeft andere toekomstplannen, maar schuwt het werk op de boerderij niet en helpt daar waar hij kan. ‘Een echte boer ziet wanneer het niet goed gaat met één van zijn beesten en wanneer er dus actie moet worden ondernomen. Dat is het verschil zeggen wij tussen de “melkers” en de “onderhangers”. De “onderhangers” hebben dan in dit geval meer aandacht voor alles eromheen en missen daarin dan de symptomen die de dieren vertonen wanneer het niet goed met hen gaat. Onze vader is inmiddels 85 jaar, maar draagt ook nog graag zijn steentje bij op de boerderij. Hobby’s heeft ie niet echt dus hij helpt waar hij kan. ‘Alleen wanneer we het erg druk hebben slaat hij een keer zijn sjoelmiddag over,’ zegt zoon Aron. De regelgeving voor veehouders en akkerbouwers is niet makkelijk de laatste jaren. Toch weerhoudt het zoons Roy en Aron niet om de boerderij in de toekomst voor te zetten. Dussel verteld verder: ‘We hebben veel beperkingen opgelegd gekregen door de jaren heen en daardoor moet je ook steeds weer bijstellen in je bedrijfsvoering en dat kost vooral geld, want je weet bijvoorbeeld niet wat er gebeurt wanneer je een bepaald gewasbeschermingsmiddel niet meer mag gebruiken en wat dat doet met de gezondheid van onze gewassen. Daar kom je dan pas achter tijdens de oogst. Ik denk dat mensen dat ook vaak niet door hebben hoor, want zij gaan vooral af op de negatieve verhalen die naar voren komen in de media tegenwoordig.’ Marga legt uit dat ze in het verleden ook nog weleens bezoek kregen van scholen of groepen. ‘Ze krijgen dan een rondleiding op het bedrijf. Volwassenen weten vaak niet wat het werk op een boerderij inhoudt en krijgen door zo’n bezoek een heel ander beeld en kinderen zijn vooral dol op de beesten en de grote machines dat is ook altijd fantastisch om te zien. Dat zou van ons wel weer vaker mogen. Iedereen is hier welkom!’ Dussel is trots op zijn Drentse (boeren) afkomst en zou dit graag met iedereen delen. ‘Ik ben voorzitter van de Boermarke Norg (Oost). We streven naar een Drenthe waar de agrarische sector in balans is met de natuur en haar werk kan doen. Dit zouden we ook graag delen met de burgers om ons heen. Hen bewust maken van alles wat de agrarische sector bezighoud en uitdraagt en daardoor hopelijk weer wat meer respect voor onze beroepsgroep terug te krijgen. We zijn nu vooral nog op zoek naar mogelijkheden om daar meer aandacht aan te kunnen besteden om dat naar buiten te brengen.’ Zoon Roy verlaat inmiddels de keukentafel. ‘We hebben ook vier schapen en één daarvan heeft nog steeds niet gelammerd, maar is ontzettend dik. Vanochtend dan toch maar de veearts gevraagd langs te komen, maar we moeten nog even geduld hebben zegt hij.’