Hein Schaap verheugt zich op vakantie in eigen tuin

Rundumhausen deel 1

REGIO – De coronacrisis maakt dat vakantieplannen op de schop moeten. Nederlanders gaan minder naar het buitenland, zoeken rust in de regio of komen niet verder dan ‘Rundumhausen’. De komende weken maakt De Krant een rondje langs mensen die hun plannen hebben moeten aanpassen, en nu op een bijzondere manier vakantie vieren. Te beginnen bij Hein Schaap uit Roden. Voor hem eerst geen verre trip naar het buitenland, maar lekker genieten in zijn eigen paradijsje.

Schaap is een bekende Roner. Goedlachs, gezellig en goedgebekt. Bovendien een tuinenman pur sang. Als eigenaar van Schaap Bestrating - een bedrijf gespecialiseerd in eigenlijk alles op het gebied van tuinen - is het niet verwonderlijk  dat hij zelf een prachtige tuin heeft gerealiseerd. Zijn tuin, compleet met zwembad, ‘vuurkuil’, buitendouche en bar, dient ter inspiratie voor vele klanten. We bezoeken de ondernemer op een tropische woensdagmiddag. Het loopt tegen vieren, op het terrein naast zijn woning is het (op de redacteur van dienst na) verlaten. Van achter de schutting klinkt gespetter. Daar, volledig verborgen voor de buitenwereld, ligt het paradijs van Hein en zijn vrouw Debbie. Hein zelf biedt ondertussen een glas water aan in de werkkeet. Hij zucht. ‘Ik kan niet wachten tot het vijf uur is’, valt hij direct maar met de deur in huis. ‘Dan duik ik zo het zwembad in. ’t Is echt warm.’

Enig medelijden met zijn personeel heeft hij zeker. ‘Die jongens hingen vandaag met dit weer uren boven hete tegels. Ik had dat laatst ook nog. Nou jongen, dan zweet je je kapot.’ De laatste maanden waren sowieso druk voor Hein en zijn mannen. ‘Weinig last van de coronacrisis gehad. Men had meer tijd om hun tuin aan te pakken, wat natuurlijk gunstig voor ons is. Het liep mooi door hier.’

En ook de komende tijd verwacht Hein nog drukte. ‘Dat zal tot aan de Bouwvak nog wel zo doorgaan. Tijdens de bouwvak is het hele bedrijf drie weken vrij, dus ik ook. Wat ik dan ga doen? Wat denk je? Mooi drie weken in de tuin zitten. De barbecue even aanslingeren, vrienden uitnodigen, beetje muziek erbij. Daar kan ik me nu al op verheugen!’

Vakantie heeft Hein dit jaar dan ook nog niet gehad. ‘We zouden in april naar Zuid-Afrika, maar goed, dat ging natuurlijk niet door. In september staat nog een vakantie naar Mallorca op de planning. Die zal wel doorgaan toch?’

Hein staat op en loopt richting zijn tuin. Aan de rand van het bedrijfsterrein, door een schutting en je bent er. Vanaf de weg is de tuin niet te zien en van buren heeft Hein gaan last. ‘Je kunt hier in de zomer prima in de blote kont om het huis lopen’, lacht hij. In het zwembad van niet-kinderachtige proporties heeft de jongste zoon samen met een kameraad plaatsgenomen. ‘Hij heeft net zijn diploma gehaald, dus hij heeft nu mooi tijd om in het zwembad te zitten. Dan nodigt hij wat vrienden uit en is het al gauw gezellig. Groot gelijk heeft hij. Zo gaat het hier vaak hoor, we hebben vaak mensen over de vloer. En dan wil het nog wel eens uit de hand lopen. Heftruck erbij en dan vanaf de lepels naar beneden springen, dat werk.’ Naast het zwembad ligt landbouwplastic met water en zeep erop. Een geïmproviseerde buikglijbaan dus. In het bad liggen opblaasbare bedjes en er drijft een palmboom. Een abonnement op een buitenzwembad of recreatieplas is voor de familie Schaap volledig overbodig.

We lopen naar de vuurkuil waaromheen een fijne loungeset staat. De tuin ziet er tiptop uit. ‘We zijn er twee jaar mee bezig geweest, hebben alles zelf gedaan’, zegt Hein, die vooropgaat naar zijn eigen barretje. ‘Kijk’, zegt hij terwijl hij wijst op de muziekinstallatie. ‘Stukje muziek erin, paar flesjes wijn. Waar de koelkast zit? Die hebben we in de bar gebouwd, kijk maar. De biertjes staan gewoon koud hoor.’

Alleen al door erover te praten verschijnt bij Hein een lach om zijn gezicht. De tuin heeft hem overduidelijk al veel plezier gebracht. ‘Vijf jaar geleden hadden we nog een hele kleine tuin. We namen er een stuk van het bedrijventerrein bij en gingen aan de slag. Daar hebben we geen dag spijt van gehad. We vinden het gewoon leuk als mensen langskomen. Zo’n tuin is mooi, maar om het te delen, is nog leuker. We wonen hier dan ook fantastisch. Niemand heeft last van ons, we kunnen doen wat we willen.’ Dat is ook precies wat Hein in de Bouwvak gaat doen. ‘Vakantie is vakantie, zeg ik altijd. Geen denken aan dat ik dan ook maar iets voor het bedrijf doe. Ik laat het werk dan echt drie weken voor wat het is. Anders krijg je ja nooit rust.’

Terug op kantoor zijn ‘de jongens’ net terug van een uitputtende dag werken op de knieën. Er wordt nog wat nagepraat en Hein krijgt wat vragen over de prijs van tegels. Hij veegt het zweet van zijn voorhoofd, pakt zijn rekenmachine en begint te tikken. ‘150 euro in totaal, vriendenprijsje’, lacht hij naar één van z’n werknemers. ‘Praten we nergens meer over.’

De klok nadert half vijf, de verzengende hitte blijft drukken op de keet. Hein zucht nogmaals. ‘Debbie ligt al in het zwembad, groot gelijk heeft ze. Reken er maar op dat ik er straks ook gelijk in duik. Kan ik me nu al op verheugen.’