Luxe verbouwde schuur zorgt voor onrust in Peize

PEIZE – Aan de Langbroek 7 en 9 in Peize wordt hard gewerkt aan de ‘verbouw’ van een bestaande schuur. Omwonenden menen echter dat het niet om een schuur gaat, maar om een groepsaccommodatie inclusief twee appartementen. Tekeningen met plannen voor een minicamping inclusief centrale ruimte en 2 appartementen werden door de initiatiefnemers in 2020 via een baliegesprek gedeeld met de gemeente. Tot een officiële aanvraag voor bestemmingswijziging naar recreatie kwam het tot dusver niet, weet wethouder Robert Meijer. Verder stelt hij dat recreatie op deze plek niet is toegestaan, ook in de toekomst niet. Initiatiefnemers hebben de buurt per brief laten weten af te zien van aanvraag voor een bestemmingsplanwijziging naar recreatie. Ondanks dat is de buurt er nog steeds niet gerust op en wil naar de rechter stappen.

De schuurkwestie kwam eind vorig jaar aan het rollen. Omdat initiatiefnemers veel vragen kregen over wat er gaande was op hun erf, deelden ze in november 2022 hun plannen voor een minicamping in een brief met 50 omwonenden. Het plan behelste15 plekken voor campers, trekkershutten en tipitenten, een groepsaccommodatie voor eveneens 15 man en 2 appartementen (voor een Bed & Breakfast) met sanitaire voorzieningen en keuken. Dat plan kwam via een baliegesprek ook terecht bij de gemeente Noordenveld.

Omwonenden willen geen camping in hun achtertuin, vrezen voor verkeersoverlast en verstoring van de natuur in het rustige en landelijk gelegen Klunderveen en vroegen daarom opheldering bij de gemeente. Daar wist men niets van recreatieplannen op die plek. Wethouder Robert Meijer gaf de bezorgde Peizenaren te kennen dat er nooit een officiële aanvraag voor recreatie is ingediend.

Omdat er gestaag wordt doorgebouwd aan de schuur die voorzien is van allerlei voorzieningen, krijgen de omwonenden argwaan en besluiten WOO-stukken (Wet Open Overheid) op te vragen. Uit de opgevraagde documenten bij de gemeente Noordenveld bleek dat er actief contact is geweest tussen gemeente en plannenmakers over recreatiemogelijkheden aan de Langbroek 7-9. De ambtenaar geeft in een reactie aan dat de gemeente ‘een positieve grondhouding’ aanneemt ten aanzien de plannen en dat verdere uitwerking gewenst is. Ook is het advies ze in te dienen als vooroverleg bij de gemeente. De groep omwonenden gingen in gesprek met de plannenmakers, trok meerdere malen aan de bel bij de gemeente, stuurde brandbrieven, stapte naar de Noordenveldse bezwarencommissie en schakelde advocaten in maar kreeg nul op het rekest.

‘Verkeerde been’

Met de verbouwkosten van de schuur zou 20.000 euro (over dat bedrag worden de leges berekend, red,) zijn gemoeid, stond in een publicatie van de gemeente. Vreemd, vinden de omwonenden. ‘Enerzijds omdat ze zo laag zijn dat het suggereert dat het daadwerkelijk een schuur is. Anderzijds zijn de bouwkosten veel te laag ten opzichte van hetgeen men wil realiseren en dit leidt tot financiële bevoordeling van de initiatiefnemers’, stelt de groep die vindt dat ze daarmee op het verkeerde been worden gezet.

Uit de WOO stukken blijkt dat er binnen de gemeente ook vragen zijn gesteld over de lage bouwkosten. Een oplettende ambtenaar vroeg zich in een intern mailtje af of er misschien een nul vergeten was. Hij stelde de bouwkosten vast op een ton.

E club omwonenden stuiten op nog iets vreemds. ‘Op dezelfde dag worden twee identieke plattegronden ingediend bij de gemeente. De plattegronden zijn weliswaar hetzelfde, de namen van de vertrekken zijn anders geformuleerd. In de eerste tekening worden drie grote ruimtes aangeduid met ‘living’ en ‘groepsruimte’, in de tweede tekening heten dezelfde ruimtes ‘schuur.’ In de eerste tekening zijn een hal en een badkamer ingetekend, in de tweede tekening heten dezelfde ruimtes ‘opslaghok’. We hebben het vermoeden dat de tweede tekening bedoeld is om het plan zonder weerstand er doorheen te kunnen loodsen.’

De initiatiefnemers mogen vergunningsvrij bouwen van de gemeente. Omwonenden menen juist dat er niet vergunningsvrij gebouwd mag worden omdat ze denken te weten dat de schuur ooit illegaal gebouwd is. ‘Een illegale schuur mag je niet verbouwen, dat wordt dan automatisch nieuwbouw en dat betekent een gebouw van maximaal 100 vierkante meter’, zo stelt de groep. Ook is een Bed & Breakfast niet functioneel ondergeschikt. ‘Deze punten zijn door het (door de gemeente ingehuurde) advocatenkantoor Plas en Bossinade allemaal bevestigd in februari van dit jaar. Advies van Plas en Bossinade luidt: in strijd met bestemmingsplan, mag niet. ‘We vinden het vreemd dat de gemeente afwijkt van dat advies door op 7 april 2023 toestemming te verlenen voor het vergunningsvrij bouwen van een schuur van 150 vierkante meter.’

‘Onnodig complex’

De gemeente denkt mee met de plannenmakers maar informeert de buurt niet, verwijt de buurt de gemeente. ‘We krijgen het idee dat het allemaal wat stiekem gebeurt. Hier wordt de salamitactiek toegepast. Alles wordt in plakjes verdeeld zodat de vergunning trapsgewijs verleend wordt. De gemeente gaat mee in deze tactiek. Waarom weten we niet. Het was zo simpel: er is geen recreatievergunning, dus het mag niet. Het wordt onnodig complex gemaakt. We hadden het graag netjes met de gemeente willen oplossen, zonder pers en zonder advocaten. Maar we zijn inmiddels 30.000 euro aan advocaatkosten verder en overal in het gelijk gesteld. Het lijkt de gemeente niets te kunnen schelen. Binnen drie weken was het plan door Welstand goedgekeurd. Ook dit is vreemd. In de gids Omgevingskwaliteit staat dat een bijgebouw ondergeschikt moet zijn aan de woning. Het hele huis verdwijnt hier door de enorme schuur. Dat riekt naar achterkamertjespolitiek. Als de gemeente dit toestaat werk je precedentschepping in de hand. Er wonen hier meer mensen met een groot stuk land.’

In juni stapte de club met 15 man naar de Noordenveldse Bezwarencommissie. ‘Kijk nog eens goed naar de plannen, hebben we ze gevraagd. Een lijst met 8 feitelijk onderbouwde punten werd binnen no time van tafel geveegd zonder enige argumentatie. We twijfelen sterk aan de onafhankelijkheid van de commissie. We drie brieven naar de raad gestuurd waarin we onze zorgen hebben geuit. Daar is niet op gereageerd.’ De omwonenden vrezen nu voor het zogenaamde ‘Veegplan’, een aanvulling op het bestemmingsplan waarin punten die nog niet opgenomen zijn in het bestemmingsplan middels het veegplan alsnog opgenomen kunnen worden. ‘Daar zijn we bang voor. Pijnpunten kun je via het Veegplan zo het bestemmingsplan invegen. Dan heb je geen vergunning meer nodig. Het wordt spannend. Dat Veegplan moet er in november liggen.’

Initiatiefnemers: ‘het is nooit een serieus plan geweest’

De Krant sprak ook de eigenaren en initiatiefnemers van Langbroek 7 en 9, zij reageren op de situatie. ‘We wonen al 25 jaar in Peize maar dit hebben we nog nooit meegemaakt. Er is een soort hetze ontstaan waarin iedereen lijkt mee te gaan. Inmiddels hebben wij de omwonenden per brief laten weten dat we niet overgaan tot aanvraag voor een bestemmingsplanwijziging tot recreatie. Die brief, van 16 januari dit jaar, is in de groepsapp, waar wij niet inzitten, gedeeld.’ In de brief staat dat de initiatiefnemers de zorgen niet naast zich neer hebben gelegd en laten weten alle onrust en weerstand er niet voor over te hebben. Ze schrijven af te zien van een wijziging in het berstemmingsplan naar recreatie en beloven de buurt te blijven informeren. ‘Toch gaat de groep maar door. Het houdt niet op. Vooropgesteld: het is nooit een serieus plan geweest. Toen we het huis van de buurvrouw hadden gekocht, hebben we drie weekenden achterelkaar vrienden uitgenodigd in onze tuin voor een brainstormsessie. Wat zullen we doen met het huis, de schuur en het erf, was de insteek. We houden van gastvrijheid en natuur. Er lagen 123 ideeën op tafel. Met het idee van een mini-boerencamping zijn we naar de gemeente gegaan. Een uitgebreid plan. Puur om te peilen wat mogelijk was. Een camping is nooit onze bedoeling geweest. De gedachte was, als de gemeente hier positief tegenover staat, durven we een kleiner plan wel aan. Een bed & breakfast, een pipowagen op het erf met een tentje ernaast bijvoorbeeld. Dat de buurt zo heftig zou reageren, hadden we nooit verwacht. Er zitten waarschijnlijk verschillende sentimenten achter. Er is angst voor lawaai, ze zijn bang dat hun huizen minder waard worden en het is goed mogelijk dat ze zelf eens een akkefietje met de gemeente gehad hebben, dat ze iets wilden maar niet mogelijk was. Toen we met de schuur bezig waren, stuitten we behalve op asbest in het dak ook op asbest in de vloer. Dat moest allemaal professioneel verwijderd worden. Uiteindelijk bleef er niets meer over van de schuur. Toen kwam de discussie dat de schuur illegaal zou zijn. Dat conflict wilden we niet meer aangaan. In heel Nederland staan veel gebouwen waarvan je niet kunt bewijzen of het legaal of illegaal gebouwd is. We hebben besloten de oude schuur, houtschuur en kippenhok af te breken en voor een kleinere schuur te gaan. Die mag vergunningsvrij gebouwd worden. De schuur willen we gebruiken voor de energietransitie. Er worden zonnepanelen opgelegd zodat straks Langbroek 7 e 9 gasloos zijn. We hebben de omwonenden in de brief geprobeerd gerust te stellen door te bevestigen dat we afzien van een wijziging in het bestemmingsplan naar recreatie. Maar dat zijn ze nog steeds niet. Nu willen ze dat hun advocaat via het kadaster vastlegt dat er op ons terrein gedurende 25 jaar geen recreatie nodig is. Dat is toch van de zotte? Alles ligt hier onder een vergrootglas. Op 17 oktober is er een hoorzitting. Niet tegen ons, maar tegen de gemeente. Maar wel over ons erf.’ 

Wethouder Robert Meijer: ‘nooit een officiële aanvraag voor recreatieve bestemming ontvangen’

Het was voor zijn tijd, maar wethouder Robert Meijer (VVD) is inmiddels goed bekend met het dossier Langbroek 7/9. De wethouder benadrukt nogmaals dat er nooit een officiële aanvraag voor een recreatieve bestemming voor het perceel in Klunderveen is binnengekomen bij de gemeente Noordenveld. Wel heeft hij kennisgenomen van de brief die omwonenden van de van de initiatiefnemers hebben ontvangen met uitleg van de plannen. Deze brief is ook op de burelen van de gemeente terechtgekomen.

Meijer erkent dat er al in 2020 contact was tussen een ambtenaar van de gemeente en de initiatiefnemers uit Peize. Ook dat de ambtenaar in de communicatie een ‘positieve grondhouding’ heeft genoemd. ‘Langbroek 7/9 is bij ons binnengekomen als balievraag. Zo’n balievraag is bedoeld om te verkennen wat de mogelijkheden zijn: wat kan er en wat kan er niet? De ambtenaar heeft die vraag opgepakt. Hij heeft daarbij de ‘ja, tenzij-houding’ aangenomen. Dat wil niet zeggen dat we overal in mee gaan en onze medewerking verlenen. Als gemeente hebben we vaak genoeg het verwijt gehad dat er niet benoemd wordt wat er wél mogelijk is. Vandaar de houding ja, tenzij. Meijer erkent dat het, achteraf gezien, beter was geweest, dat de kwestie in een vooroverleg (een meer formele procedure) was besproken.

Aan een Bed & Breakfast in een buitengebied zijn voorwaarden verbonden. In het buitengebied mag een bijgebouw van maximaal 150 vierkante meter vergunningsvrij gebouwd worden. ‘We hebben een check gedaan op wat er aan bijgebouwen staat op dit perceel. Omdat de schuur grotendeels is afgebroken mag er een nieuwe op onder voorwaarde van de maximale afmeting. Daar is door toezichthouders op gecontroleerd.’

Niet vergunnen

Meijer is duidelijk. Ja, die schuur mag gebouwd worden. Stoppen de plannenmakers er een groepsaccommodatie in, komen ze de gemeente alsnog tegen. Dat mag niet. ‘Naar aanleiding van het advies van Plas en Bossinade hebben wij de initiatiefnemers geadviseerd de aanvraag zoals die er lag, verbouw van een schuur met 2 appartementen en een centrale ruimte, in te trekken. Dat kunnen we niet vergunnen op basis van het argument ‘gedeeltelijke vernieuwing of verandering.’ Een Bed & Breakfast mag, recreatie niet. Op de vraag of dat misschien via de door de omwonenden genoemde ‘salamitactiek’ in de toekomst toch mogelijk wordt, is Meijers resolute antwoord: niet. Dat een vergunning voor recreatie middels het Veegplan naar binnen geveegd zou kunnen worden, ontkent de wethouder stellig. ‘Een bestemmingsplan wordt eens in de tien jaar opnieuw bekeken. Daarin zijn er 3 smaken: een nieuw plan, conserveren of het Veegplan. Dat laatste gaat over ontwikkelingen die in een gebied de afgelopen jaren procedures hebben doorlopen en vergund zijn. Dat kan worden toegevoegd om het bestemmingsplan weer bij de tijd te krijgen. Dat is hier niet aan de orde.’