Alex Kapma’s droom werd Velodroom
PEIZE/RODEN – ‘Ik was geen hoogvlieger en vond school het ergste wat er was!’ Het zijn de woorden van Peizenaar Alex Kapma die in Roden de mooiste fietsenzaak van Nederland runt.
Het was echt niet dat hij niet leren kon. Na de lagere school ging het op de middelbare in de stad best prima. Maar omdat hij leren vreselijk vond, stroomde hij af naar de mavo in Roden. Daar was het allemaal wat gemoedelijker. ‘Toch voelde ik me opgesloten, het was gewoon niet aan mij besteed.’ Hij behaalde z’n diploma en ging naar de middelbare detailhandelsschool, want één ding wist hij wel. Hij wilde ondernemer worden. ‘Waarom? Omdat ik altijd m’n eigen zin deed en wist dat werken in een keurslijf niet bij mij paste’, lacht Alex. Hij deed de MDS uiteindelijk nog in de avonduren.
‘Ik was altijd al een actief wielrenner en in m’n vrije tijd knutselde ik aan m’n fiets. Dat lag mij wel, vooral samen met m’n buurjongen, Johan Wekema, die ook fietste. Het ‘geknutsel’ leverde steeds meer mensen op die langskwamen voor reparaties. Daarna begon hij als een soort van knechtje bij Jacob Bloembergen die in Oostwold voor zichzelf begon. De volgende stap was die van een eigen fietsenzaak. Samen met Johan Wekema zette hij de eerste stappen in het ondernemerschap, in Peize, gevolgd door een verhuizing naar Roden in 2000, omdat ze uit hun jasje waren gegroeid. ‘En nu deze winkel, mijn droom. Vrij snel was dan ook duidelijk dat deze winkel de naam Velodroom moest krijgen.’
Alex geniet van de omgang met klanten. Het zijn voornamelijk blije mensen die met hun grote hobby fietsen bezig zijn. Het spreekt voor zich dat fietsen ook zijn eigen hobby is. Hij probeert daar in ieder geval één keer per week op te zitten, vooral met z’n zondagochtendclubje, wat hem erg dierbaar is. ‘Ik zou wel meer willen, maar ja, tijd hè?’ In de spaarzame uurtjes die hij nog over heeft maakt hij nog een hardlooprondje met z’n vrouw en rommelt hij graag wat om huis.
Iets wat hem in z’n geheugen gegrift staat, is de grote brand aan de Kanaalstraat in 2020. Het moment dat de verhuizing naar het nieuwe pand in volle gang was. ‘Het is het meest nare wat ik heb meegemaakt, alleen maar machteloos toekijken. Het heeft veel impact gehad op mij en m’n gezin, maar ook op de mensen er om heen.’ Het is volgens Alex een angst die nooit meer weggaat.
Alex vindt zichzelf een emotioneel type, een gevoelsmens. ‘Het voordeel is dat ik mijzelf goed in een ander kan verplaatsen, de valkuil is dat ik de emotie van een ander te vaak zelf meeneem.’ De emotie is zichtbaar als hij met trots vertelt over z’n vader. Elke dag is hij bij hem aan het werk, in de werkplaats, maar stiekem verkoopt hij ook nog wel eens een fiets. ‘Vooral wat ouder publiek vraagt vaak naar Wil. Al maakt hij er soms een enorme zooi van, dat neem ik op de koop toe’, grinnikt Alex, die toegeeft het niet van een vreemde te hebben. ‘M’n sleutels ben ik bijvoorbeeld altijd wijt, maar ik heb iemand thuis die dat altijd in het snotje heeft.’ Hij vindt dat hij boft met zoveel fijne mensen om hem heen, want wat te denken van z’n financieel adviseur die hem vaak een spiegel voorhoudt of z’n zus die ook in de zaak werkt. Zij is goed in het verwoorden van zijn gedachten. ‘Zij doen de dingen waar ik niet goed in ben.’
Alex’ droom werd de Velodroom, maar waar droomt hij over 10 jaar te staan? Daar is hij duidelijk over. Hij hoopt dan meer vrijheid te hebben om vaker in Spanje te zijn. Om zich daar meer bezig te kunnen houden met z’n activiteiten als kleinschalige fietsverhuur en het begeleiden van groepjes toerfietsers. Want Spanje, daar moet je zijn voor het weer. ‘Maar ook voor de mentaliteit van de mensen. Mensen zijn daar toch relaxter dan hier’, aldus Alex.
Hij merkt hier dat de mensen soms ongeduldiger worden. ‘Wij kunnen stress hebben om een lekke band of een stuk spatbord. Maar waar maken we ons eigenlijk druk om als de hele wereld in brand staat. Ons probleem is een luxeprobleem. Laten we vooral lief zijn voor elkaar.’
