Annuleren

“Ik heb goed nieuws en slecht nieuws,” zei mijn collega van marketing tijdens ons tweewekelijks overleg. “Nou,” zei ik, “begin maar met het goede.” Ze vertelde dat wij, zo tegen het einde van dit theaterseizoen, al ver boven de prognose zaten van de door ons gewenste bezoekersaantallen. Ze had uiteraard ook meteen een vergelijking gemaakt met vorige seizoenen en dit seizoen is het beste sinds jaren. Veel voorstellingen zijn uitverkocht (28 om precies te zijn), bijna uitverkocht of we hadden gewoon een lekker gevulde zaal. “Perfect! was mijn reactie, “Daar doen we het allemaal voor.” Snel wilde ik door naar het volgende agendapunt, maar de andere aanwezige collega’s riepen in koor dat er ook nog slecht nieuws was, toch? En ja, dat had mijn collega ook. “Onze allerlaatste voorstelling van dit seizoen loopt niet goed. Daar zijn nog maar een aantal kaartjes voor verkocht. En dat is jammer,” zei ze. Ok, ok, dat kan. Niet leuk, maar het kan. We gaan op zo’n moment kijken wat we nog kunnen doen. Stukje in De Krant, een Facebookbericht, posters ophangen in het dorp, een filmpje laten maken. “We doen nog wat we kunnen doen en als dat niet werkt dan zal ik de voorstelling moeten annuleren. We gaan dat een week voor de voorstelling beslissen,” zei ik.

Helaas was een week voor de voorstelling de kaartverkoop nog zodanig laag dat ik de voorstelling wel moest annuleren. Dat gaat uiteraard in samenspraak met het gezelschap en het management van de artiesten. Gelukkig kwamen we hier snel uit en hoe spijtig ik het ook vind, de voorstelling die als allerlaatste van dit seizoen gepland stond, is geannuleerd.

Ik gebruik deze ruimte in De Krant wel even om aandacht te vragen over het onderwerp van deze voorstelling. Want de geannuleerde voorstelling Soundtrack of the Plastic Age door de Rogier de Nijs Group snijdt wel een belangrijk onderwerp aan, namelijk verspilling en vervuiling. 

Rogier laat in zijn voorstelling het publiek de zaal binnen en confronteert iedereen met plastic afval. Op de plek waar het concert plaatsvindt, is een vuilnisbelt te zien. Een surrealistisch landschap dat overeenkomsten vertoont met onze eigen wereld. In dit landschap bespelen muzikanten hun instrumenten, die gemaakt zijn van plastic afval. De muziek is ritmisch en afwisselend en er gaat een hypnotiserende kracht van uit. De dreiging in deze overvolle, vervuilde wereld wordt in hun muziek voelbaar gemaakt. Door gebruik van videoprojecties ontstaat een 3D-beeld, dat samen met de eigen composities zorgt voor een totaalbeleving tijdens deze reis die het plastic tijdperk – ‘het Plasticeen’ – vanuit verschillende ­perspectieven toont.

Helaas… dit moet u in Roden missen! Dat is voor nu even het slechte nieuws, maar ik heb gelukkig ook goed nieuws. Het hele programma voor 2024-2025 is klaar en daar zit weer veel moois bij, voor iedereen. Hopelijk hoef ik in het nieuwe seizoen geen voorstellingen te annuleren. 

Jacob Frölich
Directeur/Programmeur
Theater & Cinema de Winsinghhof