De grote winst van FC Groningen in De Kuip
FC Groningen heeft gewonnen in de Kuip. Niet de doorgang naar de finale, die ging naar Feyenoord dat met de schrik vrij kwam. FC Groningen heeft Nederland geantwoord op de vraag die de FC Groningen-leiding al zo lang bezig houdt, wat is nou het DNA van FC Groningen? De mannen van Lukkien gaven het antwoord zonder woorden. Ze deden dat met daden. Wil je er woorden aan geven dan valt te denken aan lef, moed, strijden met de borst vooruit. Jullie zijn Feyenoord? Maar wij zijn FC Groningen! Kom maar op.
Al na een half uur spelen kreeg ik een appje van mijn zoon. Een groot supporter van de FC. “Pap, we kunnen nu al trots zijn op onze mannen”. Een prachtige samenvatting in één zin van deze hele wedstrijd. Dát is de grootste winst van die avond. Hoe jammer het ook is dat de finale niet is gehaald. FC Groningen was vorig jaar de schlemiel van het betaalde voetbal. Een club die mee wil doen om de plaatsen achter de ‘grote drie’. Die de arrogantie heeft allerlei voetballers, vooral uit eigen jeugd weg te sturen, omdat ze het niveau van FC Groningen niet aan zouden kunnen of omdat ze zich niet volgens de strakke FC Groningen protocollen gedroegen. Dus weg ermee. En dan vervolgens wedstrijd na wedstrijd verliezen met een vreemdelingenlegioen waar het publiek zich tegen keerde. Wanbeleid en angstig voetbal stonden centraal. FC Groningen, de club waar ooit iedere talentvolle voetballer wilde spelen was verworden tot het lachertje van het betaalde voetbal. Niemand nam de club nog serieus. Het ergste wat je als club kan overkomen gebeurde, mensen kregen medelijden.
Lukkien kwam en verloor aanvankelijk te vaak en te veel, maar langzaamaan begon het tij te keren. Jongelingen uit eigen opleiding vervingen het vreemdelingenlegioen en er werden punten gepakt met een manier van voetballen die in ieder geval energiek is. Lukkien heeft spelopvattingen waar je het eens of oneens mee kunt zijn. Het voetbal is vaak bepaald niet oogstrelend, maar er staat een elftal dat voor elkaar strijd en alles voor elkaar over heeft. Vaak begaf FC Groningen zich de laatste jaren naar De Kuip om er met de staart tussen de benen aan de wedstrijd te beginnen. Vaak met vijf verdedigers en had de ploeg de uitstraling de schade zoveel als mogelijk te willen beperken. FC Groningen-onwaardig. Dat heet spotten met het DNA van de club. Lukkien heeft voor het oog van het land een ploeg neergezet die brutaal Feyenoord het vuur aan de schenen legde. Dat kwam om te winnen. Valente, Schreuders, Postema en Van Bergen. Met hun onvermoeibare inzet en positiewisselingen maakten ze het Feyenoord erg lastig. De Kuip hield angstvallig haar adem in.
Er wordt nog wel eens lacherig gedaan over Isak Määttä. Hij had het moeilijk tegen de razendsnelle en wendbare Minteh. Hoe knap zijn prestatie echter was bleek pas, nadat hij uitviel en Peersman linksback werd. De man die oorspronkelijk gehaald werd als linksback en vervanger voor Määttä viel in als een soort kamikazepiloot en had geen enkele grip op Minteh.
Dat het ging stormen in de tweede helft door de achterstand van de Rotterdammers was natuurlijk geen verrassing en het waren de kleine dingen die de doorslag gaven. Te weinig druk op de bal en net te laat met je man meelopen. Dat kun je tegen Helmond Sport een keertje doen, maar niet tegen één van de grootste clubs van het land. De krachten vloeiden weg, begrijpelijk maar toch bleef de ‘Trots van het Noorden’ daar waar het kon de weg naar voren zoeken. Tevergeefs.
Geen bekerfinale voor het elftal van Lukkien, maar de overwinning is groot. FC Groningen heeft zijn ware kleuren aan het land gepresenteerd. Niet met mooie volzinnen in een perspresentatie. FC Groningen kreeg een volle De Kuip stil.
