Lukkien bezig supporters iets onbetaalbaars terug te geven

Voor Kevin van Veen ziet de toekomst bij FC Groningen er moeilijk uit. Vanaf het begin wist Lukkien niet wat hij zag. Deze man past eigenlijk helemaal niet in zijn filosofie. Niet in zijn manier van spelen. Afjagen is niet waarom Van Veen de Noordzee is overgestoken. Met de komst van Mendes zijn de kansen op speeltijd verder geslonken. Verder worden zijn zorgen vergroot, doordat Van Bergen ook de weg naar het doel begint te vinden en zich steeds meer ontpopt als aangever voor de ontketende Postema.

Lukkien startte dramatisch en viel vooral op door een onbegrijpelijk tactiek, late en vreemde wissels. Maar ere wie ere toekomt. Het gaat nu zoals Lukkien het zich aan het begin van het seizoen had voorgesteld en hij bleef vertrouwen houden in zijn jongelingen. Hij heeft Van Veen een kans gegeven, tegen beter weten in. Echter, het was natuurlijk geen eerlijke kans, omdat Van Veen domweg niet past in het speltype waar Lukkien voor staat. Van Veen gedijt bij ballen vanaf de flank en iemand in zijn buurt die de meters voor hem maakt. Voor hem was het dus een ‘mission impossible’. Zijn privésituatie draagt ook niet bij aan enige helderheid in zijn hoofd en lichaam. Vader worden en op afstand zijn van je eerste kindje kan gewoon niet helpend zijn om een topprestatie te leveren. Een vrouw die je mist, het verlangen bij je eerstgeborene te zijn. Je zou wel een ijskonijn zijn wanneer dat niets met je doet. Van Veen heeft inmiddels laten zien dat hij dat juist niet is. Hij is een gevoelig man, die de impact hiervan lijkt te hebben onderschat.

Op dit moment heeft FC Groningen Van Veen ook niet nodig. Zoveel is ook duidelijk. Al dertien wedstrijden is de equipe van Lukkien ongeslagen. Het blijft nog altijd waardeloos om tegen Jong AZ te spelen, maar als je dat dan toch doet, laat er dan ook maar geen spaan van heel. Dat is dan ook precies wat er gebeurde en dat al een hele lange reeks. Nijland orakelde eens dat FC Groningen ongeveer uit 70 procent eigen jeugd zou moeten bestaan. Dat was een uit nood geboren kreet, omdat de club financieel aan de grond zat. Echter, soms worden de beste ideeën daaruit geboren. Hoe vaak breekt een speler niet door, omdat hij speelt bij de gratie van een blessure van iemand anders? FC Groningen pretendeert een volksclub te zijn. Dat was het niet meer. De afstand tussen de leiding en het publiek was veel te groot. Er stond te vaak een vreemdelingenlegioen op het veld en te vaak en te snel werden eigen jongens bij het grof vuil gezet. Er zijn de afgelopen jaren zoveel onbegrijpelijke en onverstandige dingen gedaan en gebeurd waar geen enkele fatsoenlijke verklaring voor is af kunnen geven. Al zal Wouter Gudde dat ontkennen. Over Gudde gesproken, die zal van twee dingen enorme spijt hebben. Dat hij zijn ontslag heeft ingediend en dat hij Fledderus er niet veel eerder uit heeft gegooid. In zijn achterhoofd heeft hij altijd gedacht dat de club onder Lukkien zo weer de weg terug naar de Eredivisie had gevonden. Hij zag zichzelf stiekem al worden toegejuicht op de Grote Markt. De druk en onrust waren echter te groot. Zijn fouten te veel en ook te groot. Het ‘ons kent ons’ gehalte in alle geledingen van de club, maar vooral in de top was de afgelopen jaren mede debet aan het verval. De gevestigde orde is of gaat weg. Vriendjespolitiek gaat altijd ten koste van het resultaat.

Straks komt Duarte terug en kan hij het middenveld gaan vormen met Schreuders. Kan Mendes vanaf de rechterkant gaan spelen. Rente moet snel weer verhuizen naar het centrum, daar zijn onverzettelijkheid en meedogenloosheid de grote afwezigen met Blokzijl en Peersman. Kwaliteiten die Rente wel heeft. Bacuna als rechtsback is verdedigend een probleem, maar in feite is er geen probleem. FC Groningen begint steeds vaker aan te vallen, wordt steeds sterker. Jonkies beginnen zelfs de kar te trekken. Met het vertrek van de vorige trainersstaf, van technisch directeur Fledderus, voorzitter van de RvC Erik Mulder en het aanstaande vertrek van algemeen directeur Wouter Gudde is er ruimte gekomen voor nieuw elan. Lukkien speelt Eerste Divisie en wedstrijden tegen Top Oss en Telstar zullen en mogen nooit wennen in de Euroborg. Dertien wedstrijden ongeslagen, veel eigen jongens in het team, een opmars in de ranglijst en het bereiken van de kwartfinale in het KNVB Beker toernooi. Lukkien en zijn staf zijn alvast begonnen het nieuwe elan gestalte te geven door langzaamaan de supporters terug te geven wat ze al een poosje kwijt zijn. Iets wat nog belangrijker is dan het niveau waarop je speelt, wat nooit meer verloren mag gaan en wat onbetaalbaar is: trots.