Boegbeeld Marja Wardenier stopt als voorzitter Leekster Voetbalgala

LEEK – Vorig jaar kondigde ze het al aan, nu is het moment daar. Marja Wardenier stopt na tien jaar voorzitterschap bij het Leekster Voetbalgala. Elf jaar zat ze in het bestuur van het fameuze gala, waarvan dus tien jaar als vrouw met de hamer. Maar nu is het mooi geweest. Een mooie mijlpaal, vindt het sportdier in hart in nieren. Sportdier, want zelf was ze begenadigd schaatsster en floot ze jarenlang voor de KNVB de tweede en derde klasse voetbal District Noord. Als vrouw in een tamelijke mannenwereld weet ze hoe ze haar mannetje moet staan. Zaterdag beleefde ze haar laatste gala-avond als voorzitter van het LVG. En daar is ze oké mee. Meer tijd voor haarzelf, de kleinkinderen en leuke uitstapjes.

Wie Marja Wardenier aan de telefoon heeft, zou denken dat -ie met een jonge hond te maken heeft. De energie en het enthousiasme spat ervan af. Een vakvrouw die weet waarover ze spreekt, iemand die weet hoe het werkt in de voetbalwereld. ‘Ik ben een doener’, zegt ze zelf. ‘Iemand die een hoop naar zichzelf toetrekt. En dat kost veel tijd en energie’. Marja verstuurt de brieven naar sponsoren, benadert de scheidsrechters, tot aan de laatste avond aan toe. Ze heeft genoten van elf jaar Leekster Voetbalgala. Negen avonden achterelkaar brengt ze door in de sporthal. Het Leekster Voetbalgala is uniek. Voetbalclubs komen allemaal samen, zegt ze. ‘Clubs die op zaterdag voetballen, zien elkaar nooit spelen. Het is zo leuk dat alles tezamen komt op het voetbalgala; spelers, supporters en sponsoren. Het voelt als één grote reünie. Dat is leuk, en de spanning natuurlijk. Iedere ronde wordt het spannender. Dat leeft enorm. Met de gala-avond als hoogtepunt.’

Marja ziet op die gala-avond weinig van voetbal en de prijsuitreikingen. Ze is druk met haar rol als gastvrouw, mengt zich tussen de sponsoren. ‘De huldigingen organiseren we voor het eerst anders dan andere jaren. Na iedere categorie doen we direct de huldiging op het veld. De winnaar van het B-toernooi, de topscoorder en de beste keeper. Daarna gaan we verder met het A-toernooi. Dat geeft voor de spelers en de supporters de meeste voldoening.’

Marja raakte in de voetbalwereld verzeild bij vv Leek, tegenwoordig Tolbert Leek Combinatie (TLC). Daar was ze 25 jaar actief in het jeugdbestuur, want ja, haar kinderen speelden bij de club en bovendien was ze de vrouw van ‘voetbaldier’ Johan Wardenier. Het was medebestuurslid Roel Klazinga die haar benaderde voor een bestuursrol in het Leekster Voetbalgala. Hij zat ook in het hoofdbestuur van het LVG. ‘Is een bestuursfunctie niet iets voor jou, vroeg hij. Ik heb een jaar meegedraaid, toen werd ik voorzitter.’ In die tijd floot ze al wedstrijden voor de KNVB. Van Emmen, tot Harlingen en Noord Groningen, District Noord. Onder haar meisjesnaam Marja Adema. De bestuursfunctie bij het voetbalgala maakte dat ze door de wol geverfd was. ‘Ik kon me goed wapenen tegen mannen. Fluiten deed ik onder mijn meisjesnaam. Want ja, ik was de vrouw van voetbalman Wardenier. Daar kon het publiek iets van vinden.’ Marja schiet in de lach. ‘Als scheids sta je veel op het middenveld. Kwam steeds dezelfde jongen naar me toe. En maar zaniken en zeiken. Ik heb net zolang gewacht tot er twee ploeggenoten van hem in de buurt stonden. Toen zei ik tegen hem: moet je ongesteld worden of zo? Je piept als een vrouw. Toen was het afgelopen.’

Twee knieoperaties maakten een einde aan haar carrière als scheidsrechter voor de KNVB. ‘Als vrouw moet je conditioneel fit blijven en op de hoogte zijn van de regels. Anders pakken ze je. Dan word je een speelbal van de spelers en de supporters. Doordat ik veel last had van mijn knieën, kon ik niet meer hardlopen. En als je niet kunt hardlopen, kun je geen scheidsrechter zijn. Toen moest ik stoppen met fluiten. Jammer, maar het is niet anders.’

Afgelopen zomer werd de voetbalvrouw 60 jaar. Een moment van bezinning. ‘Ik werk vier dagen, pas op de kleinkinderen, het LVG dat een hoop voorbereiding vergt. Ik dacht: goh, ik wil ook weleens een weekendje weg. En ergens moet je een keer stoppen. Tien jaar is een mooie mijlpaal.’ Marja Wardenier kijkt met veel plezier terug op haar tijd als voorzitter bij het LVG. Een opvolger is er nog niet. ‘We zijn wel in gesprek met mensen, ik ga ervanuit dat dat goed komt. Ik zal het eerste jaar wel blijven assisteren. We moeten bekijken hoe ons toernooi er volgend jaar uit gaat zien. Op het achterste veld van de sporthal komen twee padelbanen. We zullen in overleg moeten met de gemeente en de beheerder van de sporthal om te kijken hoe we dit op moeten lossen. Misschien dat ze er tijdens het toernooi uitkunnen? Geen idee. Ook na dit toernooi zal ik blijven participeren in ideeën.’